Οι πανέμορφες παραλίες της προσελκύουν χιλιάδες τουρίστες, ωστόσο τα τελευταία χρόνια οι μεγιστάνες της τεχνολογίας, ιδιαίτερα η τεχνητή νοημοσύνη είναι αυτοί που προσελκύονται από τις παραλίες της.
[mc4wp_form id="278"]
Αυτή την Τρίτη, 29 Οκτωβρίου στις 20:00 στο θέατρο Χώρα (Αμοργού 20, Κυψέλη), ο συγγραφέας Εντουάρ Λουί συζητά με τη Μαίρη Καιρίδη (κριτικό λογοτεχνίας) με αφορμή την έκδοση του καινούργιου του βιβλίου.
Με σταθερό βήμα και σταθερές παύσεις καθώς περπατά, παίζει σταθερά στο ακορντεόν του τραγούδια με τους πιο απλούς στίχους της ελληνικής γλώσσας «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’ αγαπώ γιατί είσαι εσυ» και η φωνή του είναι σταθερά χαρούμενη.
O Luis Sepúlveda, γεννιέται μια μέρα σαν κι αυτή στην πόλη Ovalle της Χιλής, γιος του Luis, ιδιοκτήτη εστιατορίου και κομμουνιστή ακτιβιστή, και της Irma, νοσοκόμας με καταγωγή από τη φυλή Μαπούτσε, και σύμφωνα με όσα έλεγε ο ίδιος, ένιωθε βαθιά τυχερός που γεννήθηκε «κόκκινος, βαθιά κόκκινος».
Από τον εξώστη του Μεγάρου Μουσικής παρακολουθώ το βίντεο για τα 30 χρόνια των Νυχτών. Περνάνε από μπροστά μου άνθρωποι που νοσταλγούν τις πρώτες χρονιές του φεστιβάλ, άνθρωποι που μιλάνε με λόγια θαυμασμού για συνεργάτες και δημιουργούς, άνθρωποι που λένε πως μέσα σε αυτό το φεστιβάλ είδαν τη ζωή τους να αλλάζει, άνθρωποι που έχουν προλάβει το Αττικόν και το Απόλλων.
Μια έμπειρη μαιευτήρας σε μια δύσκολη περιοχή της Ανατολικής Γεωργίας, η Nina (Ia Sukhitashvili) έχει συνηθίσει στωικά σε αυτήν την καταπίεση, χρησιμοποιώντας τις ικανότητές της και το σχετικό κοινωνικό της προνόμιο για να την αντιμετωπίσει όπου μπορεί. Όμως, τα χρόνια της σύγκρουσης ενάντια στο σύστημα έχουν κοστίσει σημαντικά στην προσωπική της ζωή – και ακόμη και στην ίδια την αίσθηση της προσωπικότητάς της.
Το “The Substance” είναι κάτι περισσότερο από αίμα και γυναίκες με κότσια – έχει μια κορυφαία ερμηνεία από την Demi Moore, η οποία αξίζει να ληφθεί σοβαρά υπόψη στα Όσκαρ. Και αυτό το φεμινιστικό θρίλερ, για τη ζωή των γυναικών στη βιομηχανία του θεάματος, θα το παρακολουθήσουμε και θα το συζητήσουμε στην πανελλήνια πρεμιέρα του στο φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας.
Σκέφτομαι λοιπόν, πολύ δυνατά, πως κάθε νανοΐστορια αυτού του βιβλίου είναι κάτι, κάτι που θέλω να με πιάσει από το χέρι και που μου θυμίζει το συναίσθημα που οι καλές παιδικές αναμνήσεις φυτεύουν στην ψυχή.
Λίγους μήνες πριν, ο Αμερικανός Sean Baker κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα για το “Anora”, ένα θορυβώδες ρομάντζο ανάμεσα σε μια εξωτική χορεύτρια (Mikey Madison) και έναν άσεμνο πλούσιο γιο ενός Ρώσου ολιγάρχη (που υποδύεται ο Mark Eydelshteyn).
Στην Πατησίων, στην αγαπημένη μου ευθεία, σκεφτόμουν τι ελπίδες μου δίνει ένα γεμάτο σινεμά, τι ελπίδες μου δίνει το ότι συναντιέται το κεφάλι μου με άλλα, άγνωστα κεφάλια στον πλανήτη της ταινίας – αγκαλιάς γάτας.