Μένουμε στην Αθήνα κι έχουμε συνηθίσει στο γκρι χρώμα, στην έλλειψη ουρανού και καθαρού, χορταστικού αέρα.

Μένουμε στην Αθήνα κι έχουμε συνηθίσει στο γκρι χρώμα, στην έλλειψη ουρανού και καθαρού, χορταστικού αέρα.
Η σημασία του θεάτρου για τη Βασιλική Διαλυνά και ο διάλογος που θεατρικές παραστάσεις όπως τα Ανεξάρτητα κράτη και το Είσαι και φαίνεσαι ανοίγουν με το κοινό τους, είναι βαθιάς σημασίας.
Η ταινία δανείζεται στοιχεία ντοκιμαντέρ και καταγραφεί μια πόλη της Ινδίας σχεδόν 16 εκατομμυρίων, μέσα από τα μάτια και τις ιστορίες αυτών που την κατοίκησαν και την κατοικούν με την ελπίδα να ζήσουν φωτεινότερα.
Δεν ξέρω πότε ξεκινάει κανείς να βγαίνει λιγότερο και να ταυτίζεται με το meme κάποιου πλάσματος τυλιγμένου σε κουβέρτα με ένα καταπραϋντικό ρόφημα στην αγαπημένη του κούπα, αν το χουχούλιασμα δηλαδή συνδέεται με την ηλικία των 30 ή με την απόκτηση κατοικίδιου, ειδικά γατιού, ή αν κρύβει αυτή η νέα μας συνήθεια μια γενεαλογική ανάγκη.
Στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, έχω παρακολουθήσει πολύ διαφορετικές παραστάσεις μεταξύ τους, όπως παραστάσεις που είναι ωδή στην τέχνη του θεάτρου μόνο με τα σώματα των ηθοποιών και τα λόγια τους, αλλά και παραστάσεις πληθωρικές με τη χρήση διαφόρων μέσων και σκηνικών.
Κυριακή απόγευμα και πηγαίνω μέχρι το θέατρο Εμπορικόν στου Ψυρρή, να δω μια παράσταση λίγο αστεία, λίγο βαθιά, λίγο μιούζικαλ, λίγο ποιοτική κωμωδία, λίγο να ξεχάσω, λίγο να χαλαρώσω, λίγο να νιώσω καλά παρέα με θεατές που νιώθουν το ίδιο, λίγο να σκεφτώ, λίγο να προβληματιστώ.
Ένα νουάρ μυθιστόρημα από την Αργεντίνα ιέρεια του είδους, ένα αντιρατσιστικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας και 11 ιστορίες από 11 γυναίκες – θύματα της πατριαρχίας.
Η Βάσια Τζανακάρη λοιπόν, γράφει και μεταφράζει, ακούει πολλή μουσική, αγαπά τη φύση όπως την αγαπά κάθε άνθρωπός της πόλης που νιώθει την έλλειψη αυτής στο πετσί του, εμπνέεται από το παραμικρό ασήμαντο και περαστικό, έχει την αγάπη για ασπίδα και πιστεύει πως ο έρωτας μπορεί να αναγεννηθεί παντού.
Πόσο σημαντική είναι η αγκαλιά και η επίδραση της στην ψυχική αλλά και τη σωματική μας υγεία; Πόσο αποδεικνύει την παρορμητική ανάγκη μας για επαφή, μοίρασμα στοργής, εύρεση ζεστασιάς στα φιλικά, συντροφικά, ερωτικά, οικογενειακά, οικεία, ακόμα και ξένα πρόσωπα;
Είναι οι γάτες ό, τι καλύτερο μας έχει συμβεί; Κάτι τέτοιο πρέπει να σκέφτηκε και ο Bob Meijer, ιδρυτής του πρώτου μουσείου στον κόσμο αφιερωμένου αποκλειστικά στις γάτες.
[mc4wp_form id="278"]