Ημερομηνία:May 21, 2025, Wednesday

Small Talks

Today:May 21, 2025, Wednesday

Small Talks

Ιωάννα Παρασκευοπούλου: Το να κινούμαι στη σκηνή, μού δίνει τεράστια δύναμη

Η χορεύτρια και χορογράφος, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, από την ηλικία των έξι, έμαθε να εκφράζεται με το σώμα κι από τότε, όλα πήραν τον δρόμο τους. Μέσα από τη πορεία της της στον σύγχρονο χορό, ερευνά, αφηγείται και μεταμορφώνεται. Σε κάθε χρόνο και σε κάθε καιρό, δημιουργεί τις δικές της εικόνες και μας μιλά με τη δική της «φωνή» — μια «φωνή» που εκφράζεται μέσα από την κίνηση. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλά για τις ρίζες της, τις καλλιτεχνικές της αναζητήσεις, το βίωμα που τη διαμορφώνει και τη δύναμη, που την τραβάει μπροστά.

Η πόλη ως καμβάς: Ο ζωγράφος Χρήστος Ρουμελιώτης απολαμβάνει την τέχνη στους δρόμους της Αθήνας και μας εξηγεί τον ρόλο της

Τον Χρήστο Ρουμελιώτη, τον ανακάλυψα, και λέω ανακάλυψα καθώς κάθε φορά που πηγαίνω σε ένα Printed Athens ART Weekend στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, η αγαπημένη μου στιγμή είναι ο ενθουσιασμός μπροστά από έναν πάγκο ενός καλλιτέχνη που θα προσθέσω την ίδια στιγμή στη λίστα μου στο Instagram, για να μην τον ξεχάσω μέχρι την επόμενη έκθεση. Γρήγορα είδα πως ζωγραφίζει και ζωντανεύει ήρωες και χρώματα σε σχολεία όλης της Ελλάδας, γεγονός που μου τράβηξε την προσοχή. Έχω μαθητές που συνηθίζουν να μου περιγράφουν το σχολείο τους και ποτέ δεν ξεχνούν να μου μιλήσουν για την τέχνη που τα περιβάλλει σε κάθε διάλειμμα και παιχνίδι. Και ξέρουν πάντα να μου περιγράψουν τις ζωγραφιές με τον μοναδικό και τρυφερό τρόπο που μόνο αυτοί ξέρουν κι εγώ τότε είναι που ελπίζω και αντιλαμβάνομαι το χάδι της δημόσιας τέχνης.

Τρεις έφηβοι είδαν τη σειρά “Adolescence” και είδαν λίγο από τον εαυτό τους μέσα σε αυτή

Στο απόηχο της ανακοίνωσης της Βρετανικής Κυβέρνησης πως θα προβάλει την πολύ δημοφιλή σειρά του Netflix “Adolescence” δωρεάν σε όλα τα γυμνάσια και λύκεια της χώρας, αναρωτήθηκα αν οι έφηβοι μαθητές μου παρακολούθησαν τη σειρά, αν τη συζήτησαν με γονείς, καθηγητές, φίλους και συμμαθητές, αν συνειδητοποίησαν κάτι, αν τους ήταν οικείοι οι όροι που ακούγονται και επικοινωνούνται στη σειρά, αν μιλάνε, πόσο μιλάνε, πόσο ανάγκη έχουν να μιλάνε.

Χάρης Τζωρτζάκης: Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, θα πρέπει να μιλάμε για την Παλαιστίνη

Ψάχνοντας πληροφορίες για τον Χάρη Τζωρτζάκη, έπεσα πάνω σε μια ανάρτησή του για την καθημερινότητα. Εκεί συνδέθηκα πιο πολύ. Σκέφτηκα ότι έχω πάρα πολλά πράγματα να τον ρωτήσω – από το τι πάει στραβά στις ζωές μας, μέχρι την ειλικρίνεια, που μπορεί να κρύβεται σε ένα παιδικό παραμύθι.

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου: Οι ιστορίες μέσα από τα μάτια 4 εικονογράφων

Το παιδικό βιβλίο το αγαπώ πολύ. Από όταν κατάλαβα ότι μπορώ να βρίσκω σε αυτό την ησυχία για να ονειρεύομαι. Από όταν μπόρεσα να φέρω τις θάλασσες του Μεσαγρού και της Σουβάλας στο μπαλκόνι μου και να «παίζω με μια παρέα από ξυπόλυτα παιδιά, του 1936». Ακόμη και τώρα, κουβαλώ μαζί μου αυτά τα βιβλία, που έχουν μέσα τα «ορνιθοσκαλίσματά μου», βελάκια και πρόσωπα με χαμόγελα και ήλιους και λίγη άμμο και την χρονολογία 1995.

Με την Αλεξάνδρα Αϊδίνη, ένα μεσημέρι στο Μετς

Λέμε για την ποίηση, το νερό, τη φύση, την υπομονή, την παρατήρηση, την ησυχία, την ανθρωπιά. Είμαστε στην καρδιά της άνοιξης, έχουμε κατακτήσει, σε αυτή τη μικρή χώρα, (και συνεχίζουμε) μια σοβαρή εκκίνηση, οι παραστάσεις στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων ολοκληρώνονται, η «Έρημη Χώρα» επανέρχεται συνέχεια στις κουβέντες και η Αλεξάνδρα Αϊδίνη παραμένει το ίδιο ευαίσθητη, άρα και γενναία, με πολλά όνειρα και μια σοφία που την ωθεί να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά.

3 συγγραφείς μιλούν στο fortuno.gr με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου είναι μια υπενθύμιση. Είναι μια υπενθύμιση της αξίας της φιλαναγνωσίας. Της φιλαναγνωσίας που καλλιεργεί τη σημασία των βιβλίων. Των βιβλίων που διαβάζονται από γονείς, από εκπαιδευτικούς και από τα παιδιά που έμαθαν να διαβάζουν και εξασκούνται στο διάβασμα αγκαλιά με τα παιδικά βιβλία που δανείστηκαν από τη σχολική βιβλιοθήκη.

Τατιάνα Παπαμόσχου: Ευτυχής συγκυρία η επιστροφή μου στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής

Η Τατιάνα Παπαμόσχου μπορεί να μην είχε κανένα πλάνο, όταν ως έφηβη έβλεπε να ανοίγεται μπροστά της ένας ενδιαφέρων κόσμος, έκτοτε όμως συνέχισε την πορεία της χωρίς να ξεμακραίνει από την αυθεντικότητα και την αλήθεια. Γι’ αυτό και ακολουθεί πάντα το ένστικτό της. Αυτό το ένστικτο που την οδήγησε στη δημιουργία της πιο «ευαίσθητης χώρας», της Γαϊδουροχώρας στο Κορωπί και που χρόνια μετά, την έφερε εκεί απ’ όπου ξεκίνησε: στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής.

Μάρα Δαρμουσλή, πώς η γυμναστική γίνεται τέχνη;

Συζητώντας με την ηθοποιό Μάρα Δαρμουσλή για τη γυμναστική και την τεράστια σημασία της στη ζωή μας, αμέσως κατάλαβα ότι απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο, που έχει επιλέξει να ζει χωρίς να την αναχαιτίζει το παραμικρό, ενώ η «επίτευξη», ο «στόχος», η «προσήλωση», η «αποφασιστικότητα» και η «επιμονή» αθροίζονται αρμονικά, όπως συμβαίνει σε όλους όσοι δεν επαναπαύονται.

[mc4wp_form id="278"]