Ημερομηνία:December 5, 2025, Friday

Who are you

Today:December 5, 2025, Friday

Who are you

Δήμητρα Δερζέκου: Στην Ελλάδα, από τη μια πρέπει να γεράσεις για να σε εμπιστευτούν, από την άλλη απαιτείται να έχεις ήδη πετύχει όσο είσαι νέος

Τόσες δεκαετίες μετά, και κάποιες από τις ηρωίδες που υποδύθηκε στο σινεμά η Αλίκη Βουγιουκλάκη, Λίζα (επιχειρηματίας, κόρη επιχειρηματία, μαθήτρια στο Κολέγιο της Φιλοθέης), Μανταλένα, Μαρίνα, Μυρτώ, Κατερίνα ,«υπάρχουν» στους σύγχρονους δρόμους της Αθήνας και στις Κυκλάδες, στη Φιλοθέη και το Ψυχικό, στον Πειραιά, στην Χίου, την Αμερικής, την Στησιχόρου. Με περισσότερη πραγματικότητα, με περισσότερο χιούμορ. Και όλα αυτά χάρη στην ταλαντούχα ηθοποιό, Δήμητρα Δερζέκου, που μέσα από ιβίσκους, μετάξια και ριπές φωτός, στήνει οικεία πρόσωπα απέναντι σε έναν καθρέφτη που δεν δείχνει μόνο αυτό που είμαστε, αλλά και αυτό που θα θέλαμε κάποτε να γίνουμε.

Το όνειρο δεν έχει ηλικία: Από το 1ο Εσπερινό ΕΠΑΛ Αιγάλεω στην Ιατρική με 19.8 – «Μια ζωή με τον Λύκο»

Η Μαρία Σιργουνέλη* είναι ασθενής με Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο, μία αυτοάνοση πάθηση που την ταλαιπωρεί από την εφηβεία αλλά διαγνώστηκε μόλις στα 40 της χρόνια. Αυτή είναι μία ιστορία δύναμης και πάθους που μοιράζεται μαζί μας. «Τα νιάτα μου δεν μύριζαν από τη μυρωδιά των νέων σελίδων του βιβλίου της…

Έλλη Ιγγλίζ: Η τέχνη υπενθυμίζει αυτό που αποσιωπάται

Η Έλλη Ιγγλίζ αφέθηκε σ’ ένα φυσικό ρεύμα που την οδήγησε στο δρόμο των τεχνών. Από τότε, έμαθε να εκφράζεται μέσα από το σώμα, τον ήχο, τη φωνή και τον λόγο. Εμπνεόμενη από την ίδια τη ζωή, πιστεύει ότι η ποίηση υπάρχει μέσα σε κάθε μορφή τέχνης. Αγαπάει την αφαίρεση και χτίζει το μέλλον της σε κάθε παρόν, συνεχίζοντας έτσι το ταξίδι της. Συμμετέχει στην εξαιρετική παράσταση της «Ορέστειας», σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου που συνεχίζει και φέτος την καλοκαιρινή της περιοδεία.

Για την Παναγιώτα Χαϊδεμένου, το ταξίδι είναι η τέχνη να ζεις ξανά και ξανά

Της πρότεινα να μιλήσουμε για ταξίδια. Περισσότερο για να εμπεδώσω τη διαρκή κίνηση, τη δύναμη που υπάρχει στον άνθρωπο, που περπατάει με άνεση σε μεσαιωνικές πλατείες, βουνά, δρόμους, σοκάκια κι ακτές, δίνοντας αφειδώς ευγνωμοσύνη -γι’ αυτόν τον ελάχιστο, αναγκαίο, μεταμορφωτικό αέρα-. Η Παναγιώτα Χαϊδεμένου είναι ηθοποιός, αλλά στην στρατόσφαιρα, που βρίσκεται συχνά, γίνεται η ψυχή του Βάσκο ντα Γκάμα, φωτογραφίζοντας κυρίως τη ζωή, όπως θα έπρεπε να είναι.

Καλλιόπη Αναστασάκη: Το πιο όμορφο δώρο που μπορεί να σου δώσει η γραφή είναι η αίσθηση πως δεν είσαι μόνος

Είναι κάποιοι άνθρωποι που ορίζουν, με κάθε λεπτομέρεια, το πεπρωμένο τους. Διαλέγουν το «πολύ» και το «λίγο», όπως τα παιδιά, επινοούν την πατρίδα τους, δεν συρρικνώνουν το άλμα τους, είναι γενναίοι. Ακριβώς γιατί ζουν, όπως θέλουν. Η συγγραφέας Καλλιόπη Αναστασάκη είναι ακριβώς αυτό. Η ίδια έχει επιλέξει την Τήνο ως…

Η Μαρίνα Τζιάρα φτιάχνει ιερά από γυναικείες ιστορίες

Πιστεύω ότι αν η οποιαδήποτε τέχνη δεν είναι ικανή να ευαισθητοποιεί, να κάνει τον θεατή να νιώθει κάτι, είναι μια αποτυχία. Υπάρχουν καλλιτέχνες ή άτομα, που έχουν αυτή τη νοοτροπία, να λένε δηλαδή ότι «πρέπει να σκεφτούμε τι κοινό θέλουμε να προσεγγίσουμε και πώς να περάσουμε το μήνυμα σε αυτό». Η δική μου απάντηση είναι ότι η τέχνη έρχεται μέσα από την καρδιά.

Πάνος Ζάχαρης: Στόχος μου είναι να συνεχίσω να ζω από τη δουλειά μου

Είκοσι χρόνια, σχεδόν, λέει τις μεγάλες αλήθειες με έναν τρόπο, εντελώς δικό του. Παραδίδοντας ένα υλικό, που με τίποτα δεν πρέπει να μένει αθέατο, ο γελοιογράφος Πάνος Ζάχαρης είναι ένας δημιουργός, που ξέρει να συνδέει το δάκρυ με τη γροθιά, το τίποτα με την ελπίδα, τον δρόμο με την αληθινή ανάσταση. Σε μια διαρκή πορεία, από μικρές και μεγάλες στιγμές, που θεμελιώνουν τον άνθρωπο. Εκείνον τον άνθρωπο, που «πρέπει να περπατάει με το κεφάλι απέναντι στον ήλιο».

Χριστίνα Μπότσου: Μας ενδιαφέρει να επιστρέψουν τα παιδιά σε μια πρωτογενή επαφή με το έργο

Σε μια εποχή απόλυτης ρευστότητας, ευτυχώς υπάρχουν σημαντικοί πολιτιστικοί φορείς, που προσφέρουν αυτό που κυρίως λείπει: την ομαδική δημιουργία, τη βιωματική μάθηση, την αλληλοενίσχυση, την ανάπτυξη νέων ιδεών.

Σταυρούλα Παπαδάκη: Η ποίηση έχει τις ρίζες της στη ζωή, στο να συντονιζόμαστε με το «εδώ» και το «τώρα»

Η πρώτη ποιητική συλλογή της «Και ο κόσμος τι θα πει;», που κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική, την οδήγησε στο Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2024. Εβδομήντα κάτι σελίδες απτής καθημερινότητας, μέσα από ένα απτόητο βλέμμα. Η κάθε επόμενη μέρα έχει περισσότερη ζωή από την προηγούμενη. Αλλά ζωή με όλες τις «ετερόκλητες πατρίδες», που φιλοξενούν το πέρασμά μας.

Βασίλης Σφακιανόπουλος: Όνειρό μου είναι το “Save Your Hood” να με ξεπεράσει

«Όλα είναι απλά», έτσι λέει ο Βασίλης. Αρκούσε μια στιγμή σε μια γνώριμη γειτονιά, για να στραφεί το βλέμμα σε θάλασσες και βουνά, σε ποτάμια και λίμνες, σε δάση, πάρκα, δρόμους. Σε πόλεις και χωριά. Γιατί η καθημαγμένη ομορφιά, που μας περιβάλλει, έχει πολύ θάνατο μέσα της και είναι καθήκον μας να αντιδράσουμε σε αυτό.

[mc4wp_form id="278"]