Πώς συνομιλεί μία ιστορική έκθεση με τη χορευτική δράση; Πώς τα σώματα εκφράζουν το όραμα μίας συμπεριληπτικής δημοκρατίας; Υπάρχει συλλογική σωματική μνήμη; Μπορεί ο χορός να γίνει γιορτή αντίστασης απέναντι στους περιορισμούς;
Ανατρέχω, συχνά, στη στιγμή που χορεύει, σε δρόμο του Κορυδαλλού, το «Σιγά μην κλάψω» με τη φωνή του Παύλου Φύσσα. Γιατί ακριβώς, εκεί στον Κορυδαλλό, ο Xhuma είναι όλα τα αντιφασιστικά ποιήματα της Γης. Εύκαμπτος, χωρίς να λυγίζει. Γεμάτος συλλογική μνήμη.
Ο Σεπτέμβρης έφτασε και το Ηρώδειο έχει στο πρόγραμμά του θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, γκαλά χορού.
Δεν με ενδιαφέρει πώς κινούνται οι άνθρωποι, αλλά τι είναι αυτό που τους (συν)κινεί. Μια από τις πιο γνωστές φράσεις της Πίνα Μπάους, που εμπεριέχει, με λίγα λόγια, όλη της την φιλοσοφία. H Πίνα Μπάους (Pina Bausch, 27 Ιουλίου 1940 – 30 Ιουνίου 2009) ήταν Γερμανίδα χορεύτρια, χορογράφος, δασκάλα χορού…
Η καινοτόμα πρωτοβουλία grape για την συστηματική προώθηση και προβολή του ελληνικού θεάτρου και χορού συνεχίζεται και φέτος, για δεύτερη χρονιά. Το όνομα grape (σταφύλι) έχει ως πηγή έμπνευσης τον Θεό της Αμπέλου και του Θεάτρου, τον Διόνυσο, τη μέθη που προσφέρει η τέχνη, το ελληνικό καλοκαίρι και το σταφύλι,…
Σε ένα πάρκο, μια καθημερινή, ένα παιδί ούτε έξι, όταν ο μπαμπάς του το σήκωσε ψηλά για να ακουμπήσει ένα φύλλο, είπε «μπαμπά, φέρε μου και σύννεφο, μπορείς». Όλα τα έχουν πει τα παιδιά. Με τον πιο αφαιρετικό τρόπο, με την πιο δουλεμένη αλήθεια. Το κείμενο που ακολουθεί θα μπορούσε…
Είκοσι χρόνια μετά τις εμβληματικές τελετές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ο Παπαϊωάννου ποτίζει την τέχνη του, άλλοτε με τη σταγόνα της βρύσης κι άλλοτε με τα τεράστια κύματα των κατακλυσμών. Το INK – η τελευταία δουλειά του – επέστρεψε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ύστερα από δεκατέσσερις μήνες παγκόσμιας περιοδείας, ενώ…
[mc4wp_form id="278"]
