Χρώματα, ιδέες, εμπνευσμένες, χρηστικές προτάσεις μαζί με απλότητα, χιούμορ, αγάπη, αλλά και απόλυτη σύνδεση με τη φύση και τη δύναμή της. Η κεραμίστρια Μυρτώ Βουτυρά, στο γενναιόδωρο εργαστήριό της, το Μyrtmigi shop, χωρίς άγχος, περιττές ταχύτητες και αναχαιτίσεις, δημιουργεί κατασκευές με λεπτομέρειες, που είναι αδύνατον να προσπεράσεις. Όπως, όταν ήμασταν παιδιά και ζωγραφίζαμε. Τότε που ακόμη και μια στραβή, κίτρινη γραμμή -στις ακτίνες του ήλιου- είχε τον λόγο της.
Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την κεραμική; Περιμένατε να γίνει ανάγκη για τόσους και τόσους ανθρώπους;
Σπούδασα Product Design και στη σχολή, μαζί με την κεραμική, είχαμε και πολλά άλλα εργαστήρια, όπως ξυλουργική, μεταλλοτεχνία. Όταν γύρισα από τις σπουδές μου, για πολλά χρόνια, δίδασκα γιόγκα, ενώ ακριβώς πάνω από τη σχολή, υπήρχε ένα κεραμείο. Εκεί εξελίχθηκα λίγο, αλλά μετά έμαθα και τροχό, το εργαλείο, με το οποίο δουλεύω σήμερα. Ναι, ήμουν σίγουρη ότι όλο και περισσότερος κόσμος θα στρέφεται στην κεραμική, γιατί το να δουλεύεις με τα χέρια σου και να δημιουργείς είναι σαν να κάνεις διαλογισμό. Με την πίεση που βιώσαμε, την περίοδο του κορονοϊού, ήταν φυσικό επακόλουθο.
Πολλά άρα τα οφέλη της κεραμικής.
Για την ψυχική υγεία, τρομερά τα οφέλη της. Όπως και προανέφερα. Είναι απίστευτο αυτό που νιώθεις, όταν πιάνεις στα χέρια σου πηλό. Σου προκαλεί μια ψυχική ηρεμία, αλλά και χαρά, όταν βλέπεις έτοιμα τα αντικείμενα που φτιάχνεις.
Η έμπνευση συμβαδίζει και με το επίπεδο δυσκολίας; Είχατε από την αρχή τόσες ιδέες;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει δυσκολία στην έμπνευση. Η δυσκολία, συνήθως, είναι στην υλοποίηση. Επίσης, πιστεύω πως ο κόσμος πια δεν δίνει χώρο στην έμπνευση. Τα βρίσκει όλα τόσο έτοιμα σε Instagram και Pinterest, που μπερδεύει την έμπνευση με την αντιγραφή. Για μένα, η έμπνευση έρχεται μέσα από την καθημερινότητα κι ως “product designer”, τα πάντα μού δίνουν ιδέες για το πώς η ζωή μου θα γίνει πιο εύκολη.
Παρακολουθώντας σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρατηρώ ότι δημιουργείτε (και) πράγματα που πλαισιώνουν την καθημερινότητα με χρώμα, σχήμα και άποψη.
Εμπνέομαι από τα χρώματα και τα σχήματα της φύσης και προσπαθώ, σε αυτά που φτιάχνω, να βάζω χιούμορ, αλλά και να είναι κάτι που αρέσει σε εμένα και να το θέλω κι εγώ στο σπίτι μου. Μου δίνει τρομερή χαρά, όταν ο κόσμος μου στέλνει μηνύματα ότι π.χ «οι κούπες τους είναι οι αγαπημένες τους» ή ότι «ο καφές έχει πιο ωραία γεύση σε αυτές».
Ο θεός βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Πιστεύετε ότι για μεγάλα διαστήματα, αυτή την προσήλωση στις λεπτομέρειες την είχαμε χάσει;
Πιστεύω πως -με την ταχύτητα που υπάρχει στις ζωές μας- δεν προλαβαίνουμε να δώσουμε χρόνο στον κόσμο, στην τέχνη, στις σχέσεις μας. Όπως τρέχει η ζωή μας και ο χρόνος, τόσο ανθίζει οτιδήποτε «γρήγορο», δηλαδή γρήγορο φαΐ, γρήγορα ψώνια, γρήγορα όλα. Από την άλλη, την περίοδο του κόβιντ, που δεν είχαμε πουθενά να πάμε, δώσαμε χρόνο σε όλα όσα έχουν σημασία, ουσία. Δηλαδή, όλοι μαγειρέψαμε, φτιάξαμε τα σπίτια μας, μάθαμε κάποια τέχνη, κάναμε παρέα. Έτσι πιστεύω πως αυτό έμεινε και τελευταία, βλέπουμε αυτή την αλλαγή και την στροφή στη λεπτομέρεια.
Η κεραμική ολοένα και γίνεται πιο γνωστή. Είναι εφικτή η προσέγγισή της όμως από τη μεριά των μαθητών; Από την άλλη, οι κεραμίστες μπορούν να βιοποριστούν αποκλειστικά μέσω αυτής της τέχνης;
Εννοείται πως είναι εφικτή η προσέγγιση από τους μαθητές. Το να πιάσεις τον πηλό στα χέρια σου και να φτιάξεις το οτιδήποτε είναι το πιο εύκολο! Κι όπως είπες, είναι πολύ διαδεδομένη τελευταία, όποτε υπάρχουν άπειρα μέρη για να πάει κάποιος να μάθει. Τώρα, όσον αφορά στον βιοπορισμό, η αλήθεια είναι ότι θέλει πολλή δουλειά, θέλει προσήλωση, θέλει να κλείνεσαι για ώρες και να δουλεύεις. Επίσης, εκτός από τη δουλειά, είναι και όλα τα γύρω γύρω. Να κανονίζεις προμήθειες, να διαφημίζεσαι, να χειρίζεσαι τα σόσιαλ, να μιλάς με πελάτες, να πακετάρεις, να στέλνεις … ουφ κουράστηκα και μόνο που τα έγραψα. Είναι μήνες, που υπάρχει δουλειά και μπορείς να πεις πως βγαίνεις, είναι και μήνες, που ο κόσμος δεν θα αγοράσει ούτε μια κούπα, όποτε εκεί λίγο ζορίζει το πράγμα. Για αυτόν τον λόγο, κάνω και μαθήματα γιόγκα, σεμινάρια κεραμικής. Τώρα μην με ρωτήσεις τι γίνεται, όταν έχω και πολλή δουλειά και όλα αυτά…
Τι σας έχει εντυπωσιάσει όσο ψάχνετε την ιστορία της κεραμικής κι έρχεστε σε επαφή με πρόσωπα του χώρου;
Αρχικά, πιστεύω πως εμείς οι κεραμίστες είμαστε πρώτα τεχνίτες και μετά καλλιτέχνες. Θαυμάζω, δηλαδή, την τεχνική πάρα πολύ και το πώς δουλεύουν κάποιοι πολύ γνωστοί κεραμίστες.
Είμαι κι εγώ μαθήτρια. Και αυτά τα τρία χρόνια που αγγίζω τον πηλό και του δίνω μορφή μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχω συλλαβίσει από την αρχή την ηρεμία, το ταξίδι και την προσμονή της ολοκλήρωσης. Τόσο απλά ήταν όλα;
Ναι, τόσο απλά (γελάει). Είναι μαγικό αυτό που σε κάνει να νιώθεις ο πηλός, τα χρώματα. Επίσης, όλοι όσοι κάνουν κεραμικά θα σου πουν πως, πριν ξεκινήσουν, δεν είχαν υπομονή. Με την κεραμική, καλλιεργείται πάρα πολύ η υπομονή καθώς, επίσης, συμφιλιώνεσαι και με την απογοήτευση.
Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για εσάς; Πώς μοιράζετε τον χρόνο σας; Πόσο γρήγορα ήρθε η αναγνώριση της δουλειάς σας;
Νομίζω ότι η συνθήκη που έχω είναι ιδανική. Δηλαδή, δουλεύω κάτω από το σπίτι μου και μπορώ να ανεβοκατεβαίνω όποτε θέλω. Αυτό που μου λείπει είναι περισσότερες ώρες μέσα στη μέρα. Δυστυχώς, δεν μου φτάνουν οι ώρες για όλα όσα θέλω/ κάνω. Έχω έναν υπέροχο γιο, οπότε, εκτός από την δουλειά μου που είναι 24/7, είμαι και μαμά, που πάει/ φέρνει το παιδί προς/ από το σχολείο, μαγειρεύει, διαβάζει, παίζει. Η αναγνώριση, σε μένα προσωπικά, ήρθε σχετικά γρήγορα και πιστεύω ότι οφείλεται και στους πολλούς μαθητές που είχα στη γιόγκα, αλλά και σε διάφορες συγκυρίες στο instagram.
Κάποια στιγμή, κι ενώ έβαζα μια μπλε βούλα στο ατσούμπαλο κουπάκι μου, σκέφτηκα ότι αυτό το σκέτο πράγμα δίνει τόση χαρά στα μάτια μου, την ίδια στιγμή που η πολυπλοκότητα του καιρού δεν αφήνει περιθώρια για τέτοια. Εσείς; Τι λέτε;
Πιστεύω ότι περίπλοκα τα πράγματα τα κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Εγώ είμαι χαρούμενη με απλά πράγματα, όπως η μουσική, η τέχνη, η αγάπη , το φαΐ, τα αστεία και οι βόλτες στη φύση με λατρεμένους μου.
