Ψάχνοντας πληροφορίες για τον Χάρη Τζωρτζάκη, έπεσα πάνω σε μια ανάρτησή του για την καθημερινότητα. Εκεί συνδέθηκα πιο πολύ. Σκέφτηκα ότι έχω πάρα πολλά πράγματα να τον ρωτήσω – από το τι πάει στραβά στις ζωές μας, μέχρι την ειλικρίνεια, που μπορεί να κρύβεται σε ένα παιδικό παραμύθι.
Αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου. Πρόσωπα με ολοκληρωμένη χαρακτηρολογική δομή υψώνονται, γίνονται ορατά και προσβάσιμα. Το φορτίο τους μοιράζεται σαν καύσιμο στους θεατές. Άνθρωποι κοπιάζουν για να δώσουν ή καλύτερα να προσφέρουν. Κάθε φορά, με το βλέμμα στραμμένο στην πιο ηχηρή αλήθεια.
Η σημερινή κατάσταση στο ενεργειακό πεδίο, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα, είναι σε κρίσιμο σημείο, τέτοιο που δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους και για την ευημερία των πολιτών (ακόμα περισσότερο των πιο ευάλωτων) αλλά και την βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και της παραγωγικής βάσης της χώρας μας.
Με διαρκή παρουσία εκεί που η πραγματικότητα έχει την πιο καταιγιστική πλοκή και η ποίηση ακρίβεια, η Ηλιάνα Μαυρομάτη επιμένει σε μια εκδοχή ζωής, που δεν της επιτρέπει τη μετριότητα, τη σιωπή, τον φόβο.
Ταινίες που βλέπεις με λαχτάρα, ταινίες που σε ικανοποιούν, που σε συγκινούν, που σου θυμίζουν να κοιτάς πιο πολύ γύρω σου, που σε βαραίνουν δημιουργικά, που κάνουν τις σκέψεις σου να τρέχουν… Ταινίες που τις δημιουργεί ο άνθρωπος για τον άνθρωπο.
Όσο μεγαλώνουμε, το σώμα και ο εγκέφαλος φθίνουν, ενώ παράλληλα διακόπτουμε πολλές δραστηριότητες (όπως δουλειά, που αντικαθίσταται από την σύνταξη) και οι ευθύνες μειώνονται (όπως τα παιδιά, που μεγαλώνουν). Οι παράγοντες αυτοί προωθούν πολυεπίπεδα το «γήρας». Αντιμετωπίζουμε την ηλικία και το πέρας αυτής ως καθαρά βιολογικό χαρακτηριστικό, όμως το γήρας…
[mc4wp_form id="278"]
