Φιλόσοφοι και επιστήμονες εξηγούν γιατί η ανία είναι απαραίτητη για την αλλαγή και πώς οι ψηφιακές συνήθειες μας στερούν τη δύναμή της.
[mc4wp_form id="278"]
Σήμερα, την πρώτη μέρα του Αυγούστου του 2025, θέλησα να μιλήσω μαζί της (ξανά) για τη ζωή, την ελευθερία, τη δύναμη, την αρμονία. Την αλτρουιστική φύση. Κι εκείνη, όπως πάντα πρόθυμη, από την καρδιά της Σύρου, μού προταξε ένα υπέροχο δελφίνι.
Έψαχνα φωτογραφίες του Κρικελλοπόταμου, να χαθώ σε νερά και ύψη και στην τελική, να ακούσω ακόμη και το νερό κι έπεσα πάνω στην Αρσινόη από την Ήπειρο. Μου αρέσει πολύ η φάση της και τη μοιράζομαι με τη σιγουριά ότι είναι πολλοί αυτοί, που πιστεύουν ότι «η πραγματική ευτυχία πηγάζει από τη χαρά να κάνεις κάτι καλά, από το ζήλο να δημιουργείς καινούρια πράγματα».
Έως και τον Ιούνιο, η εμβληματική βίλα της γειτονιάς των Πατησίων, μεταμορφώνεται σε έναν ανοιχτό κόμβο δημιουργίας και ιδεών, ένα σημείο συνάντησης και διαλόγου για τις κοινότητες της Αθήνας, σε ένα ασφαλές, συμπεριληπτικό και με νεανικό πρόσημο περιβάλλον.
Μου αρέσουν οι δημιουργικοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που τους αρέσει να πλάθουν εικόνες με χρώμα, με απλά καθημερινά αντικείμενα, με γεύσεις… Οι άνθρωποι που έχουν αναγάγει την αισθητική σε έκφραση του χαρακτήρα τους και των εμπειριών τους.
Ο χώρος είναι γεμάτος χρώμα. Κοσμήματα, ρούχα, πόσα πράγματα, προορισμένα να σημαίνουν χαρά και τέχνη κι από το εκπαιδευμένο χέρι της Μαριλίζας Κορωνιωτάκη, που έχει αποφασίσει, εδώ και καιρό, ότι ταλέντο είναι να έχεις (πάντα) τη λαχτάρα να κάνεις κάτι.
Το slow decoration ή αλλιώς αργή διακόσμηση, όπως ονομάζεται αυτή η τάση, δεν αναφέρεται απλώς στην ταχύτητα με την οποία διακοσμείτε, αλλά μάλλον στη διαδικασία επιλογής κομματιών με σκοπό και πρόθεση που ιδανικά θα αγαπήσετε τώρα και σε μια δεκαετία.