
Δεν ξέρω πότε ξεκινάει κανείς να βγαίνει λιγότερο και να ταυτίζεται με το meme κάποιου πλάσματος τυλιγμένου σε κουβέρτα με ένα καταπραϋντικό ρόφημα στην αγαπημένη του κούπα, αν το χουχούλιασμα δηλαδή συνδέεται με την ηλικία των 30 ή με την απόκτηση κατοικίδιου, ειδικά γατιού, ή αν κρύβει αυτή η νέα μας συνήθεια μια γενεαλογική ανάγκη. Όμως, είναι κάτι που συζητάμε συχνά, ειδικά στις βραδινές εξόδους που τελικά δεν ακυρώνουμε. Αλλά δεν είναι και ότι ακυρώνουμε ακριβώς, καθώς οι εναλλακτικές μας ποικίλλουν από δείπνα στο σπίτι με φίλους (που τελειώνουν τα μεσάνυχτα, χωρίς εξαίρεση) μέχρι τις ακόμη πιο άνετες μαζώξεις: Netflix ή Cinobo και κουβέρτα. Ένα γρήγορο συμπέρασμα λοιπόν, χωρίς αναλύσεις, είναι ότι απλά αλλάζουμε συνήθειες.
Αυτό που μπορεί να φαίνεται σαν υπερβολή των όψιμων millennials (ή χειρότερα, της Generation Z) είναι στην πραγματικότητα ένα αρκετά διαδεδομένο και εγκάρσιο φαινόμενο. Συνειδητοποιήσαμε ότι μόλις γίνουμε 30, η ψευδο-καφκική μεταμόρφωση είναι άμεση και αναπόφευκτη: hangover που κάποτε διορθώνονταν με ένα ποτήρι νερό, ένα αναβράζον παυσίπονο και έναν καλό μεσημεριανό ύπνο, πόνος στην πλάτη που κρατάει πλέον μέρες και υπάρχουν ολοένα και περισσότερα είδη κουζίνας που δεν μπορούμε πλέον να χωνέψουμε, κάτι που αφήνει μετά βίας δύο ή τρία εστιατόρια στα οποία μπορούμε να δειπνήσουμε.
Ακόμη και τα Σαββατοκύριακα, δεν βγαίνουμε πλέον σε κλαμπ έως τις 4 το πρωί: αντίθετα επιλέγουμε πολύ πιο πιεστικές εργασίες, όπως να κάνουμε γυμναστική, να καθαρίσουμε δημόσιους κήπους από σκουπίδια ή να ξεκινήσουμε ένα σεμινάριο συγγραφής. Θέλουμε επίσης να πάμε στην αγορά πολύ νωρίς, αλλιώς θα χάσουμε απελπιστικά τη μέρα. Αν μας είχατε πει πριν από μερικά χρόνια πώς θα ήταν η ζωή μας ως ενήλικες, δε θα σκεφτόμασταν τα ματινέ στον κινηματογράφο ή τις πεζοπορίες στα βουνά ακόμη και στη μέση της ομίχλης.
Στην πραγματικότητα, αν πριν ήταν τρομακτικό (και αίσθηση αποτυχίας) να μείνουμε σπίτι Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ, σήμερα δεν θέλουμε τίποτα περισσότερο από το να κουρνιάσουμε και να τεμπελιάσουμε, σχεδόν ακίνητοι, περιμένοντας την κυριακάτικη απογευματινή κατάθλιψη.
Είναι αλήθεια ότι ένα ξέφρενο πλήθος έχει κάνει ξανά μόδα τα raves σε μεταβιομηχανικά μέρη, αλλά τι ώρα; Ακόμη και ο Guardian μίλησε πρόσφατα για rave κατά τη διάρκεια της ημέρας, για ξέφρενους χορούς σε μέρη τόσο αμυδρά που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 4 το πρωί, αλλά όχι: είναι 4 το απόγευμα. Στην Tate Modern μάλιστα του Λονδίνου έχουν djs κάθε Παρασκευή απόγευμα.
Σε όλα αυτά παίζει επίσης ρόλο το γεγονός ότι δίνουμε ολοένα και μεγαλύτερη προσοχή στην ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και στους ρυθμούς εργασίας και ανάπαυσης. Πολλές δουλειές έχουν ακανόνιστα ωράρια: είτε ξεκινούν πολύ νωρίς είτε τελειώνουν πολύ αργά το βράδυ (η πανταχού παρουσία των email και των μηνυμάτων θολώνει επίσης τα όρια), οπότε αποσυνδεόμαστε εντελώς από την εξωτερική φασαρία όποτε έχουμε την ευκαιρία.
Από την άλλη, το μπλε φως από τα κινητά τηλέφωνα και τα tablet τριπλασιάζει τον κίνδυνο διαταραχής των κιρκάδιων ρυθμών που ρυθμίζουν τον ύπνο και την εγρήγορση. Καθώς είμαστε όλο και πιο κουρασμένοι (και πιο αγχωμένοι), προσπαθούμε να προστατεύσουμε την άμυνά μας όσο το δυνατόν περισσότερο, δηλαδή τους υπνάκους το μεσημέρι και τον νυχτερινό ύπνο. Ακόμα κι αν καταφέρουμε να αποφύγουμε αυτές τις εξαντλητικές επιθέσεις που είναι οι βραδινές και νυχτερινές υποχρεώσεις, μερικές φορές μένουμε ξύπνιοι μέχρι αργά το πρωί στη ζεστή άνεση του σπιτιού, παρακολουθώντας μια σειρά από την αρχή μέχρι το τέλος, κάνοντας ατέλειωτο scrolling, διαβάζοντας το νέο νουάρ μυθιστόρημα που αγοράσαμε ή αναζητώντας προσφορές στο Vinted.
Είμαστε τυλιγμένοι σε μια κουβέρτα που αγοράστηκε το ξημέρωμα στο Etsy και βυθιζόμαστε στα προβλήματα του πρώτου κόσμου μας, είμαστε επιτέλους κύριοι της εποχής μας, χωρίς καθυστερήσεις στο μετρό και τον δρόμο, χωρίς το κοσμικό απρόβλεπτο των γεγονότων. Δάσκαλοι της μοίρας μας, εφευρίσκουμε τις πιο απίθανες δικαιολογίες για να μην βγούμε από το σπίτι και να πατήσουμε το play στο επόμενο επεισόδιο της σειράς μας μέχρι να κοιμηθούμε ήσυχοι και να ονειρευόμαστε ότι το επόμενο πρωί, επιτέλους, δεν θα είμαστε πια οι παλιοί άυπνοι του πάντα, θα πάρουμε τα πιο φρέσκα μπουκέτα από τη λαϊκή και θα πάμε για κυριακάτικο brunch πριν από μια ταινία που προβάλλεται στις 4 στο αγαπημένο μας σινεμά.