Πριν δέκα χρόνια, καλοκαίρι πάλι, μπροστά μου, μια γυναίκα απάγγελνε το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη «Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.». Καθισμένη στον καναπέ της, φορούσε μαύρα γυαλιά και κόκκινο κραγιόν. Τα καλά της. Ήταν 87 χρόνων και είχε τέλεια μαλλιά. Έμενε στην οδό Καψάλη. Κάπνιζε.
Στη σημερινή εποχή, της απόλυτης εξειδίκευσης, οι θεατράνθρωποι παλιάς κοπής έχουν εκλείψει. Ο Μάνος Καρατζογιάννης είναι «αναγεννησιακός». Ένας άνθρωπος πολυσχιδής, που διαρκώς εξελίσσεται. Ευγενής και σεμνός, εργατικός και ακούραστος, καλλιεργημένος, δημιουργικός, προσγειωμένος.
[mc4wp_form id="278"]
