Το Πολυτεχνείο ζει, γιατί ζει μέσα σε κάθε ελεύθερη φωνή, σε κάθε διεκδίκηση, σε κάθε κοινωνικό αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.
[mc4wp_form id="278"]
Υπάρχουν σαφείς γραπτές μαρτυρίες ότι ο πειραματισμός αυτός υπέστη σημαντική βελτίωση στη Γαλλία κατά τον 17ο αιώνα και ότι τα πρώτα παγωτά σερβιρίστηκαν στα συμπόσια της αυλής του Λουδοβίκου XIV.
Η Σοφία Καραγιάννη φέρνει στη σκηνή το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Κίττυ Αρσένη, με την παράσταση Μπουμπουλίνας 18 στην οποία πρωταγωνιστεί η ηθοποιός Αμαλία Αρσένη, ανιψιά της συγγραφέως.
Κλείστε τα μάτια σας… Τώρα, φανταστείτε ότι μια μελωδία ξεπήδησε στο μυαλό σας… Ίσως είναι ένα παιδικό νανούρισμα, ένα τραγούδι που ακούσατε κάποτε και σας κόλλησε στο κεφάλι ή μια μουσική επένδυση ταινίας.
Αρρωστημένα μυαλά οραματίζονται «δημοκρατίες» και «κράτη» που χρειάζεται να σκοτώνουν παιδιά για να εδραιώσουν την «ασφάλειά» τους. Δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν business με δολοφόνους, να τους σφίγγουν το χέρι χαμογελώντας και να φωτογραφίζονται μαζί τους. Κι ύστερα έρχονται και μας λένε: «ούτε εμείς θέλουμε να σκοτώνονται άμαχοι. Τι νομίζετε, ότι εσείς είστε πιο ευαίσθητοι από εμάς;». Ναι, είμαστε.
Κουτάλια, μαχαίρια και πιρούνια επιστρωμένα με πολύτιμους λίθους ή φτιαγμένα στο χέρι σε ασήμι 925, στριφτά για να μοιάζουν με κορδέλες: Βρισκόμαστε στην αυγή μιας νέας εποχής με όμορφα φτιαγμένα σκεύη φαγητού. Αλλά είναι δύσκολο να το ονομάσουμε τάση.
Χθες, ως νέος Πάπας εξελέγη ο καρδινάλιος Ρόμπερτ Πρεβόστ ο οποίος θα είναι γνωστός ως Πάπας Λέων ΙΔ’. Ο 69χρονος είναι ο πρώτος Αμερικανός που έγινε ποντίφικας και θα ηγηθεί των μελών της παγκόσμιας κοινότητας της Καθολικής Εκκλησίας με 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Κάθε χρόνο, η Διεθνής Ημέρα Χωρίς Δίαιτα, που γιορτάζεται στις 6 Μαΐου, είναι μια υπενθύμιση της απελευθέρωσής μας από τις πιέσεις της κουλτούρας της διατροφής. Σε αντίθεση με άλλες, αυτή η ημέρα ενδυνάμωσης παραμένει σε σταθερή θέση στο ημερολόγιο, παρέχοντας μια ετήσια ευκαιρία στους ανθρώπους να αμφισβητήσουν τους επιβλαβείς κανόνες διατροφής και να αγκαλιάσουν τη θετικότητα του σώματος και την αποδοχή του εαυτού τους.
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα στα τέλη Απριλίου του 1937, γύρω στις 4:30 το απόγευμα, όταν άρχισαν να πέφτουν οι εμπρηστικές βόμβες. Μέχρι να πέσει και η τελευταία, λίγο περισσότερο από τρεις ώρες αργότερα, ουσιαστικά δεν είχε απομείνει τίποτα από τη βασκική πόλη Guernica. Τα κτίρια στο ιστορικό κέντρο της πόλης είχαν γίνει ερείπια και υπολογίζεται ότι 1600 άνθρωποι (πάνω από το 15% του συνολικού πληθυσμού) είχαν σκοτωθεί.
Η Hollander επεσήμανε ότι, ιστορικά, η μόδα γερνάει άσχημα: καμία κομψή γυναίκα δεν θα τρελαινόταν για την γκαρνταρόμπα της μητέρας της. «Για τα ρούχα, η έξοδος από τη μόδα ήταν μια μη αναστρέψιμη διαδικασία», έγραψε, σημειώνοντας ότι τα ξεπερασμένα ρούχα υποβιβάζονταν στη σφαίρα του «γραφικού», κατάλληλα μόνο για πάρτι μασκέ ή μεταμφιέσεις κωμικών. Αλλά μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, κάτι είχε αλλάξει.