Από εικονογραφημένους οδηγούς φυτών μέχρι προσωπικές ιστορίες, η λογοτεχνία της κηπουρικής εμπνέει και διαφυλάσσει παραδόσεις.
[mc4wp_form id="278"]
Από εικονογραφημένους οδηγούς φυτών μέχρι προσωπικές ιστορίες, η λογοτεχνία της κηπουρικής εμπνέει και διαφυλάσσει παραδόσεις.
Αφήστε τους άλλους να είναι ο εαυτός τους: Έτσι θα καταλάβετε πολλά για τη σχέση σας και θα δείτε αν τελικά αξίζει να υπάρχει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή σας.
Δεν πρόκειται μόνο για μια γλυκιά νοσταλγία, αλλά και για μια μορφή θεραπείας: όταν μένουμε παρόντες σε αυτή τη φανταστική συνομιλία, μπορούμε να σταματήσουμε τον κύκλο της αυτοκριτικής και της ντροπής, δείχνοντας στον εαυτό μας την καλοσύνη που του αξίζει.
Οι γιόγκι, οι γνήσιοι φύλακες της εσωτερικής γαλήνης έχουν εφαρμόσει εδώ και αιώνες μια αρχαία μέθοδο με το όνομα drishti, έναν τρόπο να εστιάζουμε το μυαλό μας και να ενισχύουμε την προσοχή μας μέσω του βλέμματος.
Κρυστάλλινα νερά που κυλούν ανάμεσα σε βράχια και δέντρα, φυσικές όχθες που θυμίζουν νησί, και μια αίσθηση ηρεμίας που μόνο η ορεινή Ήπειρος μπορεί να προσφέρει. Εδώ, το καλοκαίρι αποκτά άλλο νόημα. Αν ψάχνεις κάτι αυθεντικό, διαφορετικό και πραγματικά αναζωογονητικό, τότε η παραλία του Αχελώου είναι το μυστικό που πρέπει…
Είναι αλήθεια ότι στα βουνά δεν υπάρχουν ενδιάμεσες καταστάσεις. Το οριστικό είναι η υπέρβαση. Και πολλές φορές, η επιθυμία.
Ο Βασίλης Φωτόπουλος, μέσα από τις 17 παρατηρήσεις του, μας υπενθυμίζει τη σημασία των μικρών απολαύσεων και των καθημερινών επιλογών.
Η ασφαλής ανθρώπινη ή ζωική επαφή ρυθμίζει το νευρικό μας σύστημα. Μια αγκαλιά, ένα γέλιο με φίλους, ακόμη και μια σύντομη συζήτηση με κάποιον που σας κάνει να νιώθετε άνετα, μπορεί να μειώσει τα επίπεδα στρες.
Όταν ήμουν μικρή, είχα την Νεφελοκοκκυγία. Τόσο απλά, τόσο μοιραία, τόσο αναπόφευκτα. Και το θυμήθηκα σήμερα.
Τα τελευταία χρόνια ζω σ’ ένα χωριό στην άκρη του βουνού, σε υψόμετρο περίπου 1500 μέτρων. Οι άνθρωποί μου δεν πίστεψαν ποτέ ότι θα έρθω να εγκατασταθώ εδώ. Όταν μοιραζόμουν μαζί τους – μεταξύ σοβαρού και αστείου – το πλάνο διαφυγής μου, άκουγα την ψύχραιμη απάντηση του στιλ: «Πας καλά; Πώς γίνεται να τ’ αφήσεις όλα πίσω σου και να σηκωθείς να φύγεις;». Κι όμως, γίνεται.
[mc4wp_form id="278"]