Υπαίθριες προβολές και περιοδικές εκθέσεις είναι μερικές από τις πολιτιστικές διαδρομές που «συναντούν» στο διάβα τους όσοι παραμένουν στην Αθήνα το υπόλοιπο του Αυγούστου, του πιο «ήσυχου» μήνα του καλοκαιριού στην πόλη.
[mc4wp_form id="278"]
Ανοιχτοί είναι σήμερα Κυριακή (17/8), 18 φάροι σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Φάρων.
Τρεις μέρες γεμάτες τέχνη, μουσική, βιωματικές δράσεις, εργαστήρια, γευσιγνωσίες, περιηγήσεις, και ένα πλούσιο παιδικό πρόγραμμα φέρνει το 7ο Φεστιβάλ των Ντόπιων στο Μεσολόγγι, την Παρασκευή 29, το Σάββατο 30 και την Κυριακή 31 Αυγούστου.
Το πυελικό έδαφος: ένας μυς τόσο σημαντικός, μα συχνά παραγνωρισμένος. Πρόκειται για ένα λεπτό στρώμα μυών και συνδετικού ιστού που βρίσκεται στη βάση της λεκάνης και υποστηρίζει ζωτικά όργανα, όπως τη μήτρα, την ουροδόχο κύστη, το έντερο και –φυσικά– τον κόλπο.
Τελευταίο ολόκληρο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Τελευταίο κλαμπ σάντουιτς πάνω στην ξαπλώστρα. Από Δευτέρα ένα με το τσιμέντο και πάλι.
Στην ποίηση ο Αύγουστος είναι σώματα ερωτευμένα, φως, λύτρωση, φύση, χάδι, ισορροπία, θάλασσα, ήχοι-πανάκεια. Στην ποίηση ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού κάνει τις ψυχές να αιωρούνται και να ψάχνουν ασταμάτητα με κάτι να γεμίσουν. Οι μυρωδιές είναι πιο έντονες, πιο γλυκές, γεμίζουν τα ρουθούνια της ψυχής και αφήνουν και απόθεμα…
Στις 19 Αυγούστου, η αυγουστιάτικη πανσέληνος, η «Πανσέληνος του Οξύρρυγχου» θα φωτίσει τον ουρανό. Εχει πάρει το όνομά της από τους ιθαγενείς κατοίκους της Αμερικής, που την συγκεκριμένη μέρα ψάρευαν το ψάρι, γνωστό κι ως μουρούνα.
Τα μπλε παντζούρια θα κλείσουν, ο χρόνος θα σταματήσει, στην απόλυτη ησυχία θα ακούγονται μόνο τζιτζίκια και δε θα έχει ξανά σημασία η ώρα, μέχρι να σημάνει η ανατολή του ηλίου και το άκουσμα των πρωινών ήχων.
Η πυρκαγιά στην Αττική ακόμη καίει σε δασικές εκτάσεις και οικιστικές περιοχές και η πλειοψηφία των κατοίκων της Αθήνας υποφέρει από κάψιμο στο λαιμό και βήχα ως συνέπεια της εισπνοής καπνού που είχε καλύψει τον αττικό ουρανό τις προηγούμενες ώρες. Οι δασικές πυρκαγιές έχουν γίνει μία δαμόκλειος σπάθη πάνω από…
Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι, το μίσος των δέντρων κορυφώνεται, γίνεται γίγαντας έκτασης όσο αυτή η χώρα και μας πλακώνει και μας βαραίνει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι, το μίσος των ανθρώπων για τα δέντρα γίνεται αβάσταχτο, γίγαντας κι αυτό που πλακώνει εμάς τις αχάριστες υπάρξεις, που ξεχάσαμε…