Στο Βέλγιο, κάθε Κυριακή, οι λαϊκές αγορές διοργανώνουν εκδηλώσεις με το σύνθημα «Πληρώστε ό,τι μπορείτε».
[mc4wp_form id="278"]
Στο Βέλγιο, κάθε Κυριακή, οι λαϊκές αγορές διοργανώνουν εκδηλώσεις με το σύνθημα «Πληρώστε ό,τι μπορείτε».
Η σύγχρονη καθημερινότητα επιβάλλει γρήγορα γεύματα μπροστά σε οθόνες, μια συνήθεια που μπορεί να επιβαρύνει την πέψη και να προκαλέσει δυσφορία, όπως φούσκωμα, αίσθημα βάρους και γαστροοισοφαγικό σύνδρομο.
Ένας τόπος με εδαφική αρτιότητα κι αρμονία αντιθέσεων δεν μπορεί παρά να είναι μόνο ευλογημένος. Τέτοιος τόπος είναι η Μεσσηνία. Με τα άπειρα χιλιόμετρα ακτογραμμής και τα θεσπέσια όρη. Με τα χιλιάδες χωριά και την πολυμορφική γη γύρω από την θάλασσα και μακριά από αυτή.
Με την Ισπανία να δέχεται αριθμούς ρεκόρ διεθνών επισκεπτών τα τελευταία δύο χρόνια —έως 94 εκατομμύρια πέρυσι— μερικοί πληρώνουν για να κυνηγήσουν τις ήσυχες γωνιές της. Και υπάρχουν πολλές περιοχές όπου οι ταξιδιώτες δεν έχουν ακόμη διεκδικήσει μερίδιο.
Κουτάλια, μαχαίρια και πιρούνια επιστρωμένα με πολύτιμους λίθους ή φτιαγμένα στο χέρι σε ασήμι 925, στριφτά για να μοιάζουν με κορδέλες: Βρισκόμαστε στην αυγή μιας νέας εποχής με όμορφα φτιαγμένα σκεύη φαγητού. Αλλά είναι δύσκολο να το ονομάσουμε τάση.
Από την Κυριακή των Βαΐων έως την Κυριακή του Πάσχα, κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν στην πόλη της Μαδρίτης για να παρακολουθήσουν τις πολυάριθμες λιτανείες που πραγματοποιούνται στους δρόμους της πόλης. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα κυλιόμενα τύμπανα, οι τρομπέτες και οι εκατοντάδες θρησκευτικοί πιστοί με φωτεινά και πολύχρωμα ρούχα είναι το χαρακτηριστικό του Πάσχα στη Μαδρίτη.
Ένας βασικός λόγος που αυτά τα βίντεο μαγνητίζουν το κοινό είναι η ψευδαίσθηση μιας προσωπικής σύνδεσης. Η απευθείας ματιά στην κάμερα και οι αυθεντικές αντιδράσεις των δημιουργών κάνουν τον θεατή να νιώθει ότι συμμετέχει σε μια κοινή εμπειρία.
Πού τρώμε καλό φαγητό στην Αθήνα; Πού μπορούμε να βρούμε μαγαζιά με χαρακτήρα και ποιοτική γεύση, όταν όλα όσα ανοίγουν μοιάζουν μεταξύ τους;
Για την ιστορία, αξίζει να σημειωθεί ότι ο μπακαλιάρος έφτασε στο ελληνικό τραπέζι κάποια στιγμή τον 15ο αιώνα και καθιερώθηκε άμεσα ως το εθνικό φαγητό της συγκεκριμένη μέρας, επειδή ήταν μια οικονομική λύση κι ακόμα περισσότερο ο παστός.
Κάποιοι το έχουν καθιερώσει ως την top wellness συνήθεια, άλλοι λένε ότι μετά το φαγητό δεν μπορούν να κουνηθούν – και δεν υπάρχει λόγος να το προσπαθήσουν. Έχει κάποιος περισσότερο δίκιο από τον άλλον;
[mc4wp_form id="278"]