Μία από τις ωραιότερες διαδρομές της Αθήνας, από την αρχή της Διονυσίου Αρεοπαγίτουέ ως τοτέλος της Αποστόλου Παύλου, θα αποκτήσει νέο φωτισμό με την υπογραφή της Ελευθερίας Ντεκώ.
[mc4wp_form id="278"]
Τα «επικίνδυνα» βιβλία καθώς και ο ρόλος τους στη διαμόρφωση της κουλτούρας των νέων.
Τα πιο διάσημα μνημεία της αρχαίας Ελλάδας σε αντίγραφα, μπορεί να θαυμάσει κανείς στο πρώτο Μουσείο Μινιατούρας στο κέντρο της Αθήνας.
Σε μια πόλη που η ταχύτητα κάνει ακόμη και τους παπαγάλους να μοιάζουν με περιστέρια, η Πονηράκου αποδεικνύει ότι η Αθήνα έχει πάντα φωτογραφικό ενδιαφέρον, οι τόποι δεν είναι η ερημιά τους, όση ελευθερία έχει το μάτι, τόση η απεραντοσύνη και του κόσμου που καταθέτει τη δική του ιδιόλεκτο, κάθε στιγμή.
Μιλώντας με την Μάτα Καστρησίου καταλαβαίνεις αμέσως ότι οι τόποι ελευθερίας, στους οποίους επιλέγει να ζει, της έχουν δώσει μία δύναμη παραπάνω για να μπορεί να βλέπει την ομορφιά παντού, για να στέκεται με το ίδιο αίμα δίπλα σε κάθε άνθρωπο της γης, για να δημιουργεί.
Η νέα εικαστική παρέμβαση της Στέγης γίνεται στη γειτονιά της. Μια εντυπωσιακή τοιχογραφία από την Ελένη Ψυλλάκη έρχεται να μεταφέρει ένα μήνυμα αισιοδοξίας στο αστικό περιβάλλον της Αθήνας.
Με σταθερό βήμα και σταθερές παύσεις καθώς περπατά, παίζει σταθερά στο ακορντεόν του τραγούδια με τους πιο απλούς στίχους της ελληνικής γλώσσας «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’ αγαπώ γιατί είσαι εσυ» και η φωνή του είναι σταθερά χαρούμενη.
Πώς συνομιλεί μία ιστορική έκθεση με τη χορευτική δράση; Πώς τα σώματα εκφράζουν το όραμα μίας συμπεριληπτικής δημοκρατίας; Υπάρχει συλλογική σωματική μνήμη; Μπορεί ο χορός να γίνει γιορτή αντίστασης απέναντι στους περιορισμούς;
Ανατρέχω, συχνά, στη στιγμή που χορεύει, σε δρόμο του Κορυδαλλού, το «Σιγά μην κλάψω» με τη φωνή του Παύλου Φύσσα. Γιατί ακριβώς, εκεί στον Κορυδαλλό, ο Xhuma είναι όλα τα αντιφασιστικά ποιήματα της Γης. Εύκαμπτος, χωρίς να λυγίζει. Γεμάτος συλλογική μνήμη.
Παραμένεις αμίλητος πολλές ώρες, στο δρόμο, στα λεωφορεία, κάτω από τη γη, πάνω από τη γη, στους πεζόδρομους, που πάντα κάτι γίνεται και εσύ παρακολουθείς, χωρίς να κοιτάς.