Δε θα το πίστευα, αν δεν το έβλεπα. Ο Πάμπλο, ένα καθαρόαιμο λυκόσκυλο, ζει, εδώ και πέντε χρόνια, στο σπίτι με τις πορτοκαλιές.
[mc4wp_form id="278"]
Δε θα το πίστευα, αν δεν το έβλεπα. Ο Πάμπλο, ένα καθαρόαιμο λυκόσκυλο, ζει, εδώ και πέντε χρόνια, στο σπίτι με τις πορτοκαλιές.
Γιατί το θαύμα δεν έχει πιθανότητες να εκπέσει ή να χρεοκοπήσει. Είναι ο λογικός τερματισμός, ο κοινός στόχος, που περιέχει τις υπερβάσεις και τα ύψη των πολλών.
Ο Βασίλης Φωτόπουλος, μέσα από τις 17 παρατηρήσεις του, μας υπενθυμίζει τη σημασία των μικρών απολαύσεων και των καθημερινών επιλογών.
Γράφω από την Αιτωλοακαρνανία. Ονειρεύτηκα ότι η μόνη γλώσσα που ήξερα για να μιλήσω στο παιδί μου για ομορφιά και ψυχή ήταν αυτή του δημοτικού τραγουδιού. Κι αυτό το παιδί, που δεν ξέρει από «ισκιερά βουνά», παρόλα αυτά, κλαίει μαζί μου.
[mc4wp_form id="278"]