Στη δική μου λογική, τα πρόσωπα των παιδιών δεν παγώνουν ποτέ. Έχουν πάνω τους μόνο ίχνη από φαγητό κι αγάπη. Τα παιδιά δεν πεθαίνουν.
[mc4wp_form id="278"]
Το Πάσχα, αυτή η ανοιξιάτικη γιορτή που τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα και η προσδοκία της Ανάστασης συμπέφτει με την προσωπική μας ανάγκη για εξύψωση, έχει εμπνεύσει πολλούς από τους ποιητές μας.
Να είμαστε καλά. Να κοιτάζουμε προς το Βουνό της Χωμήριανης. Στη μεγάλη κορυφή. Με περίσσευμα ανάτασης, αντίστασης, επανάστασης.
Τα Πάσχα είναι ωραία, αλλά δεν αρέσουν πολύ σε αυτούς, που αγαπάνε πιο πολύ από όλους κι από όλα τον εαυτό τους. Έτσι λέει η προ-γιαγιά μου και μετά λέει «θεέ μου, συγχώρα με».