Το 2020, γνώρισα μια λευκή γάτα, μεγάλης ηλικίας, που της αρέσουν τα ζεστά μαξιλάρια και τα ενυδρεία, τα κάστανα και «οι φωλίτσες» στα πουλόβερ –η ουρά απ’ έξω και το κεφάλι στο μέρος της καρδιάς-. Πίνει νερό από την βρύση, τρώει κάστανα, περιμένει, κάθε φορά, τον Αη Βασίλη, στα νιάτα της, έπαιζε με παπαγάλους και μέλισσες, λατρεύει τα παιδιά. Έχει αδυναμία σε ένα συγκεκριμένο παιδί.
Της αρέσει να την αγκαλιάζουν σαν αφράτη σαντιγί και να της «στρώνουν» τ’ αυτάκια σαν να είναι τσουλούφια. Κρύβεται στις ντουλάπες, όταν βρέχει. Ξελογιάζεται με τον ήλιο του χειμώνα στα μπαλκόνια. Αν κρυώνει, κάνει νόημα με την δεξιά, μπροστινή πατούσα της να της ανοίξουν την πόρτα. Αν δεν την παίρνουν χαμπάρι, τραβάει ένα παρατεταμένο «νιάρρρ», που ισοδυναμεί με «έχω πάθει τσότσο, ρε παιδιά», οπότε και την αντιλαμβάνονται και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Ξέρει να προλαβαίνει παιδικούς εφιάλτες. Κάνει μια κίνηση με την ουρά της κι όλα γίνονται πυγολαμπίδες και μωβ αστερόσκονη. Δεν της αρέσει η μοναξιά. Κάθε φορά που το σπίτι αδειάζει, σκίζει με τα νύχια της τα χαρτιά υγείας. Την πιάνει το μαράζι, λογικό δεν είναι;
Μια μέρα, η λευκή γάτα με κοίταξε και μου είπε «αν νιώθεις άσχημα, κοίταξε απλά τις γάτες, θα νιώσεις καλύτερα, επειδή ξέρουν ότι όλα είναι απλά όπως είναι. Δεν υπάρχει κάτι για να ενθουσιαστούν. Απλά γνωρίζουν. Είναι σωτήρες. Όσο περισσότερες γάτες έχεις, τόσο περισσότερο ζεις. Αν έχεις εκατό γάτες θα ζήσεις δέκα φορές περισσότερο από ό, τι αν είχες δέκα. Μια μέρα αυτό θα ανακαλυφθεί επιστημονικά και οι άνθρωποι θα έχουν χιλιάδες γάτες και θα ζουν για πάντα».
Δεν ήξερα τι να πω σε αυτό το πλάσμα από μετάξι, εγώ που δεν το έχω αγγίξει ποτέ –γιατί είμαι χαζούλα, έχω αλλεργία, φοβάμαι-. Δεν ήξερα αν μπορούσα και να γελάσω. Ντράπηκα που φοβάμαι, αν και την αγαπώ τόσο. Που φοβάμαι να παίξω με μια ουρά και να μάθω την γλώσσα της.
Αν θες να γράψεις, πάρε μια γάτα, επιμένει το περήφανο ζωάκι, φορώντας τα παπούτσια μου –ο τρόπος της να αφήνει λευκά ίχνη στα πράγματά μου, μπας και ξυπνήσω-.
Έχει δίκιο, σκέφτομαι κι αρχίζω να σκέφτομαι τον Σεπτέμβρη, που ωριμάζουν τα κάστανα. Να γίνει η αρχή με γεμάτα χέρια.
*Η Παγκόσμια Ημέρα Γάτας γιορτάζεται κάθε χρόνο, από το 2002, στις 8 Αυγούστου, με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ταμείου για την Ευημερία των Ζώων.
