Δικαιάρχου και Υμηττού, στο Παγκράτι, βρίσκεται ο ωραιότερος αστικός πλάτανος. Επιβλητικός, δροσερός, η τέλεια ψευδαίσθηση σε περιόδους καύσωνα κι έντονης τσιμεντίλας. Απόλυτα ταιριαστός με το Απεριτίφ, την spritzeria που υπάρχει σε αυτή τη γωνία – όαση, εδώ και δύο χρόνια.

Εμπνευστές της, τρεις φίλοι που γνωρίζονται από παιδιά, ο Κίμωνας, ο Δημήτρης και ο Κωνσταντίνος. Έχουν καταφέρει τη δημιουργικότητα, την εγγύτητα και την ωραία διάθεση, όλα αυτά και τα συναφή τους, να τα κάνουν ταυτοτικά σημεία του μαγαζιού, από την πρώτη στιγμή.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα έχει επιτευχθεί, πάντως. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το να νιώθουν όσοι καταφθάνουν στο Απεριτίφ, ότι τους περιέχει ένα οικείο μέρος. Στα μέσα και τα έξω, ο Κίμωνας. Με στυλ, με ευρεσιτεχνία, με γέλιο, με υπομονή κι ευγένεια. Ενίοτε, αφήνει την αίσθηση ότι μόλις προσγειώθηκε από την τραχιά φύση της Maremma, έτοιμος να δώσει μια μικρή διάλεξη για το φρυγανισμένο ψωμί και το φρέσκο λάδι.  

Απ’ αυτόν τον μεσογειακό τύπο, λοιπόν, έχουμε μάθει τα κλασικά spritz και τις πιο ασυνήθιστες εκδοχές τους, όπως είναι το Bianco με λευκό bitter, το Mediterraneo με λικέρ μαστίχας, κουμκουάτ και περγαμόντου, το Pulita με τζιν, λικέρ περγαμόντο, λικέρ βιολέτας, λικέρ μαρασκίνο και λάιμ ή το Hugo με λικέρ αφροξυλιάς. Αλλά και το γνωστό Negroni και τις πέντε παραλλαγές του, με βάσεις όπως το σάκε ή το μεσκάλ στη θέση του τζιν, συμπληρώνουν τον κατάλογο των κοκτέιλ.

Κι εννοείται έχουμε και τα τσικέτι μας, πάντα με αίσθηση σπιτική. Ψωμάκια συνήθως από το Τρομερό παιδί (Παπαδιαμαντοπούλου 30), που «ντύνονται» με σάλτσες, αλλαντικά και τυριά για να ολοκληρωθεί η αέρινη φάση.

Πόσα ωραία βράδια, κάτω από αυτόν τον πλάτανο. Που ακόμη και χωρίς φύλλα, δε χάνει το κύρος του.

Αλλά και πόσα πρωινά, με τον Χρήστο, κάθε φορά, στο καλωσόρισμα και την παρασκευή του καφέ. Αλλά και στην κουβέντα και στο χιούμορ και σε τόσα άλλα, που ενισχύουν την ανάγκη μιας ιδανικής γειτονιάς, με ωραία, αλληλέγγυα πρόσωπα.

Είναι κάτι μέρες – νύχτες τώρα, που ο θόρυβος του κεντρικού δρόμου σχεδόν έχει μηδενιστεί για να μονοπωλήσει την ωραία ησυχία η μακρόσυρτη φωνή της Ρόζας Εσκενάζυ. «Κατινάκι μου για σένα, με σκοτώσανε / Μέσα στον τεκέ του Φώτη, με ξαπλώσανε, αχ, αχ μανούλα μ’ αχ»! Ήταν (και) παράκληση, ας πούμε, των θαμώνων, ακόμη κι εκείνων που επαναλαμβάνουν τον αμανέ ανάμεσα σ’ένα Greco Negroni και λίγη πούδρα πορτοκαλιού.

*απεριτίφ: ουδέτερο, άκλιτο
ποτό (αλκοολούχο), που το πίνουμε πριν από κάποιο γεύμα, προκειμένου να μας ανοίξει η όρεξη

Πληροφορίες

Απεριτίφ
Δικαιάρχου 57Α, Παγκράτι
Καθημερινά: 09:00-23:30

[mc4wp_form id="278"]