Σήμερα, την πρώτη μέρα του Αυγούστου του 2025, θέλησα να μιλήσω μαζί της (ξανά) για τη ζωή, την ελευθερία, τη δύναμη, την αρμονία. Την αλτρουιστική φύση. Κι εκείνη, όπως πάντα πρόθυμη, από την καρδιά της Σύρου, μού προταξε ένα υπέροχο δελφίνι.
Άλλη μια στιγμή που δείχνει ότι αυτή η καλλιτέχνιδα έχει στήσει το εργαστήρι της στο κέντρο της γης. Ακούγοντας, βλέποντας, νιώθοντας, συμμετέχοντας.
Μεγάλωσε γνωρίζοντας πολύ καλά τι σημαίνει οξυγόνο, δωρικότητα, αρχέτυπο, ορίζοντας. Κρατάει συνειδητά, χρόνια τώρα, τη μνήμη μιας ροής πραγμάτων, που η σκέτη ελευθερία ορίζει και το μεγαλείο τους. Η σχεδιάστρια Φαίη Παπανίκου ίσως το πρώτο κόσμημά της να το έφτιαξε με ό,τι μάζευε στους δρόμους του γης, ίσως και πάλι…
[mc4wp_form id="278"]
