Έχουμε χτίσει έναν εσωτερικό κόσμο γεμάτο μικρά κομμάτια. Άναρχος, πολύχρωμος, ενίοτε ελαφρώς χαοτικός – αλλά αληθινός. Κι όπως λέει ο Φοίβος, αν είμαστε σε κάτι στ’ αλήθεια καλοί, είναι ότι απλά συνεχίζουμε.
[mc4wp_form id="278"]
Αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου. Πρόσωπα με ολοκληρωμένη χαρακτηρολογική δομή υψώνονται, γίνονται ορατά και προσβάσιμα. Το φορτίο τους μοιράζεται σαν καύσιμο στους θεατές. Άνθρωποι κοπιάζουν για να δώσουν ή καλύτερα να προσφέρουν. Κάθε φορά, με το βλέμμα στραμμένο στην πιο ηχηρή αλήθεια.
Μια πρωτοποριακή μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ ρίχνει νέο φως σε αυτό το μυστήριο, προσδιορίζοντας τέσσερις διαφορετικούς «ηλικιακούς τύπους».
28 Φεβρουαρίου 2025. Την ιστορία τη γράφουν οι λαοί.
Σε όλους εκείνους που δείχνουν τον δρόμο.
Για πολλούς από εμάς, είναι εύκολο να παραμερίζουμε τα προειδοποιητικά σημάδια, καθώς δεν θεωρούμαστε αντικειμενικοί παρατηρητές στην προσπάθειά μας να αγαπηθούμε από τον οποιονδήποτε.
Το να βοηθάμε τους άλλους μπορεί να δημιουργήσει έναν βρόχο θετικής ανατροφοδότησης: Επειδή το να κάνουμε καλό είναι καλό εξ ορισμού, ο αλτρουισμός μπορεί να γεννήσει περισσότερο αλτρουισμό και καλύτερη ευημερία.
Στην Ευρώπη, περίπου οι μισοί εργαζόμενοι αναφέρουν ότι στην εργασία τους βιώνουν ιδιαίτερα στρεσογόνες καταστάσεις, όπως εργασιακή ανασφάλεια, έλλειψη υποστήριξης από συναδέλφους, παρενόχληση στον εργασιακό χώρο, υπερβολικό φόρτο εργασίας, ακόμα και βίαιες συμπεριφορές, ενώ το 10% περίπου δηλώνει στα πρόθυρα του burn out.
Είχε πάντα μια τεράστια περιέργεια. Ήθελε να τα ζήσει όλα κι όσα δεν προλάβαινε τα διάβαζε στα βιβλία και τα έβλεπε στις οθόνες.
Έλαβα, πρόσφατα, δώρο από έναν φίλο ένα μπλουζάκι. Ο φίλος αυτός είχε επισκεφτεί ένα φεστιβάλ πολιτικών νεολαιών, στην Ισπανία. «Μόλις το είδα, είπα αυτό είναι για σένα».