2011, Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου
Κατόπιν πρωτοβουλίας του τότε καθηγητή μας, Ακύλλα Καραζήση, ο Βασίλης Παπαβασιλείου έχει προσκληθεί για να μας μιλήσει για την τέχνη του ηθοποιού και τη διαδρομή του στο ελληνικό θέατρο.
«Είναι μέγιστο παράδειγμα ρήτορα, μάθημα και μόνο να τον ακούτε να μιλάει», μας έλεγε ο Ακύλλας, λίγο πριν μπούμε στην αίθουσα για να τον υποδεχθούμε.
Τρία σπουδαστικά έτη, λοιπόν, παρατεταγμένα στην αίθουσα τρία του πρώτου ορόφου, νέα παιδιά με όνειρα και προσδοκίες, απέναντι σε έναν μεγάλο καλλιτέχνη, που το πιο ωραίο ήταν πως δεν φώναζε σε τίποτα το πόσο μεγάλος και σπουδαίος ήταν. Κάποιοι με ορθάνοιχτα τετράδια και στυλό ετοιμοπόλεμα για να μην χάσουν κιχ από τον πλούτο που θα χάριζε, άλλοι δήθεν χαλαροί κι αραχτοί στα μετόπισθεν. Πάντως όλοι σε μια κατάσταση αναμονής.
Και αρχίζει να μιλάει.
Και νιώθω απόλυτα αυτό που έλεγε ο δάσκαλός μας, Ακύλλας. Τα λόγια του σε διαπερνούν, λόγια αιχμηρά, κρυστάλλινα, πυρηνικά. Έγραφα με το μολυβάκι μου και δεν προλάβαινα να σταματήσω. Πλούτος γνώσης, εμπειρίας, βιώματος, σκέψης, διανόησης, ειλικρίνειας. Όλα ήταν εκεί. Και εγώ ξαφνικά να νιώθω μια τέτοια δημιουργική γειτνίαση και μια τέτοια ευφορία. Να ανοίγει χώρους μέσα μου να σκεφτώ, να αντιληφθώ, να κατανοήσω.
Είπε πολλά εκείνη τη μέρα ο Βασίλης Παπαβασιλείου (ελπίζω, κάποια στιγμή, να μπορέσω να βρω το τετραδιάκι με τα ορνιθοσκαλίσματα μου και να ανταμώσω όλη την «προίκα» του, που πρόλαβα να συλλέξω, εκείνο το πρωινό) .
Ανάμεσα στα πολλά, όμως, δεν θα ξεχάσω τη φράση του: «πατρίδα του θεάτρου είναι η υπερβολή, από εκεί ξεκινάνε όλα». Πόση αποδοχή, πόσο δημιουργικό χώρο ξαφνικά ένιωσα. Εγώ που πάντα άκουγα την κατσάδα: «υπερβάλλεις, Μυρτώ», «ε, αυτό είναι υπερβολικό τώρα, δεν το χρειάζεσαι», «υπερβολική η κίνησή σου, η έκφρασή σου, μάζεψέ το», να εισπράττω τώρα από αυτόν τον άνθρωπο μια δικαίωση του κόσμου της υπερβολής ως αναγκαίο συστατικό τελικά της όλης θεατρικής λειτουργίας.
Λίγο πριν φύγει από την άδεια πλέον αίθουσα, δεν άντεξα και τον πλησίασα. «Πάντως εγώ, κύριε Βασίλη, τα ακούω συχνά για την υπερβολή μου επί σκηνής».
Με το βλέμμα του να με καρφώνει και με αυτή την απαράμιλλη άρθρωσή του μού είπε: «Άστους, κοριτσάκι μου, είναι δύσκολο σπορ η ατόφια, καθαρόαιμη υπερβολή, μην τους παρεξηγείς».
Δεν ξέρω, αγαπητέ Βασίλη Παπαβασιλείου μου, αν θα καταφέρω ποτέ αυτή την τόσο ατόφια, πηγαία και καθαρόαιμη υπερβολή που υπερασπιζόσασταν. Ξέρω, όμως, πως δεκατέσσερα χρόνια μετά, τα λόγια σας ακόμα με συγκινούν και μου δημιουργούν χώρο για ένα θέατρο, που πιστεύω και αγαπώ.
Σας ευχαριστώ για εκείνη τη μέρα.
Καλή αντάμωση
Μυρτώ
*Η Μυρτώ Πανάγου είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και φοιτήτρια του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός σε παραστάσεις στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, και σε πολλά ιδιωτικά θέατρα. Τα τελευταία χρόνια, δραστηριοποιείται ως εμψυχώτρια στα τακτικά εργαστήρια του Εθνικού Θεάτρου ενώ έχει αναλάβει και την εμψύχωση εφήβων στο πρόγραμμα «Το Θέατρο στο Νέο Σχολείο» του Εθνικού Θεάτρου.
