Πολλοί φανατικοί αναγνώστες, από εκείνους που καταφέρνουν και καταβροχθίζουν διάφορα και διαφορετικά μεταξύ τους βιβλία κάθε χρόνο, έχουν μια προσωπική παράδοση: Κάθε τέτοια μέρα, κάθε Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, να αγοράζουν και ένα βιβλίο για να ενισχύσουν τη βιβλιοθήκη τους και το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς τους.

Φέτος, αν πρέπει να αγοράσετε ένα βιβλίο, αυτό είναι η νέα κυκλοφορία από τις Εκδόσεις Άγρα «Μικρές σημειώσεις για την τέχνη και τον τρόπο να τακτοποιούμε τα βιβλία μας» του Georges Perec, σε μετάφραση της Λίζυ Τσιριμώκου. Κι αυτό γιατί η βιβλιοθήκη κάθε αναγνώστη είναι αυτή που δείχνει τον χαρακτήρα του κι επομένως ο τρόπος τακτοποίησής της φέρει κάτι από την προσωπικότητά του. Κι ακόμη, τα αυτοαναφορικά βιβλία, τα βιβλία που μιλούν για την ίδια τη λογοτεχνία, είναι από τα πιο απολαυστικά αναγνώσματα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Τρόποι Τακτοποίησης των Βιβλίων

-ταξινόμηση αλφαβητική

-ταξινόμηση κατά ηπείρους ή χώρες

-ταξινόμηση κατά χρώματα

-ταξινόμηση κατά την ημερομηνία απόκτησης

-ταξινόμηση κατά την ημερομηνία έκδοσης

-ταξινόμηση κατά μεγέθη

-ταξινόμηση κατά είδη

-ταξινόμηση κατά μεγάλες λογοτεχνικές περιόδους

-ταξινόμηση κατά γλώσσες

-ταξινόμηση κατά αναγνωστικές προτεραιότητες

-ταξινόμηση κατά βιβλιοδεσίες

-ταξινόμηση κατά εκδοτικές σειρές

Καμία από αυτές τις ταξινομήσεις δεν είναι από μόνη της ικανοποιητική. Στην πράξη, κάθε βιβλιοθήκη τακτοποιείται με βάση κάποιον συνδυασμό αυτών των τρόπων ταξινόμησης: Η εξισορρόπησή τους, η ανθεκτικότητά τους στην αλλαγή, η αχρηστία τους, η διατήρησή τους δίνουν σε κάθε βιβλιοθήκη μια μοναδική προσωπικότητα.

Είναι μια επιχείρηση βασανιστική, αποκαρδιωτική, που ενδεχομένως κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις, όπως την επανεύρεση ενός βιβλίου που το είχαμε λησμονήσει, επειδή δεν το βλέπαμε, και το οποίο καταβροχθίζουμε τελικά πάλι, ξαπλωμένοι μπρούμυτα στο κρεβάτι, αναβάλλοντας για την επόμενη ό,τι δεν θα κάναμε αυθημερόν.

Για τον συγγραφέα του βιβλίου:

O Georges Perec γεννήθηκε στο Παρίσι το 1936 από Eβραίους γονείς, που τους έχασε στον πόλεμο. Tο 1965 τιμήθηκε με το βραβείο Renaudot για το πρώτο του μυθιστόρημα «Tα πράγματα» και το 1978 με το βραβείο Medicis για το «Zωή, οδηγίες χρήσεως». Πέθανε στο Παρίσι το 1982.

Παρά τα δύο έγκυρα λογοτεχνικά βραβεία που τίμησαν το έργο του, ο Perec, ενόσω ζούσε, παρέμεινε ένας μάλλον περιθωριακός συγγραφέας, στα όρια της εκκεντρικότητας. Σήμερα, καθιερωμένος και πολυμεταφρασμένος, εκτιμάται ως μείζων εκπρόσωπος της σύγχρονης γαλλικής αυτοβιογραφικής γραφής, στην οποία έδωσε νέα ώθηση και προοπτική, δίχως να παραγνωρίζεται η συμβολή του στην αυστηρή παράδοση των τεχνοπαιγνίων του Oulipo. Η επινόηση του νέου και η ανάμνηση του παλαιού είναι οι δύο πόλοι μεταξύ των οποίων κινείται και τους οποίους συνεχώς συνδυάζει ο Perec στα κείμενά του.

Από τις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο του «Σκέψη / Ταξινόμηση».