Έλα να ζωγραφίσουμε. Ό,τι θέλουμε; Ναι. Εσύ τι θα φτιάξεις; Ε, μια γάτα που τρώει μανταρίνια. Εσύ; Δεν ξέρω. Πες μου κάτι, μια ιδέα. Τι να σου πω. Τι να σου πω. Να σου πω κάτι όχι και πολύ χαρούμενο; Ναι, μου αρέσουν οι ιστορίες που δεν είναι πολύ χαρούμενες. Είναι, ας πούμε, μια αλήθεια αυτό που θα σου πω. Εγώ, πάντως, τρόμαξα με αυτή την αλήθεια. Έλα, πες μου. «Η Λεπτομύτα, το μεταναστευτικό παρυδάτιο πουλί, δεν υπάρχει πια». Τι είναι Λεπτομύτα; Ένα πουλί όμορφο, με λεπτό και μακρύ ράμφος. Ωχ και δεν υπάρχει; Όχι. Ούτε κάποιο αυγό ή φτερό; Να τη δω σε φωτογραφία; Ναι. Πολύ ωραία μύτη. Μπορώ εύκολα να τη ζωγραφίσω και θα γράψω με κεφαλαία γράμματα «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ».

Όπως αναφέρει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, μία Λεπτομύτα που παρατηρήθηκε στο Μεσολόγγι στις 3 Μαΐου 1999 αποτελεί την τελευταία καταγραφή του είδους στη χώρα μας. Το Μεσολόγγι είναι κοντά στο χωριό του παππού σου; Ναι. Δίπλα στο Αιτωλικό; Ναι.

Δεν πρόλαβα να δω από κοντά μια Λεπτομύτα. Και θέλω να κλάψω. Συγγνώμη, αν σε στεναχώρησα, μικρούλι μου. Όχι, αλλά θέλω να κλάψω. Εμείς που είμαστε άνθρωποι ξέρουμε ότι μπορεί να συμβεί και κάτι άσχημο. Η Λεπτομύτα δεν ήξερε γιατί είναι πουλί. Και πετούσε, και πετούσε. Θα ζωγραφίσω ανθρώπους με χάλια φρύδια, που κάνουν τα «σπίτια» της Λεπτομύτας βουνά σκουπιδιών και χαλάνε το χώμα, με παλιοτσιμέντο. Μετά θα ζωγραφίσω 123.456 Λεπτομύτες να κάνουν κακά πάνω στα κεφάλια αυτών των ανθρώπων και στο τέλος, μια τεράστια Λεπτομύτα, που γεννάει ένα τεράστιο αυγό και από αυτό το αυγό βγαίνουν δισεκατομμύρια πουλιά κι έτσι δεν γίνεται να εξαφανιστεί το είδος. Στη ζωγραφιά μου, η Λεπτομύτα υπάρχει. Στη ζωγραφιά μου, ο άνθρωπος τιμωρείται, όπως η Αράχνη από τη Θεά Αθηνά στον μύθο.

Σε στεναχώρησα, αλλά έτσι κι αλλιώς τα ξέρεις όλα εσύ. Ναι, τα βλέπω όλα. Δε θέλω να εξαφανιστούμε κι εμείς. Είμαστε αρκετές εσύ κι εγώ για να μην εξαφανιστούμε; Μπα. Τι χρειαζόμαστε; Πάρα πολλούς ανθρώπους, που να σκέφτονται, όπως εσύ κι εγώ. Θα εξαφανιστούμε. Θα παλέψουμε, στο υπόχομαι. Θα εξαφανιστούμε, γιατί ο κύριος που μένει στον πέμπτο όροφο είπε ότι θα στολίσει αληθινό έλατο. Εμείς θα στολίσουμε ψεύτικο. Αυτός πάντα στολίζει αληθινό και οι φίλοι του στολίζουν, λέει. Αυτοί που δεν αγαπάνε τα δέντρα και τα ζώα πίνουν Coca-Cola. Τώρα θα γελάσω. Γιατί το λες αυτό; Γιατί ρεύονται. Και μετά τα Χριστούγεννα, πετάνε τα έλατα στον κάδο με τα πλαστικά. Γιατί όμως Coca-Cola; Έτσι γιατί είναι μαύρα χάλια.

Χρύσα, πόσο λυπάμαι για τη Λεπτομύτα. Γιατί δεν προστατεύουμε αυτούς που έχουν ανάγκη; Δεν προλαβαίνουμε; Είναι μεγάλη ιστορία. Θα μου την πεις; Θα στην πω το Σάββατο. Εσύ κι εγώ προστατεύουμε, όμως, και τον αέρα και το νερό και τα δέντρα και τα ζώα. Πρέπει να γίνουμε πολλοί το ξέρω. Από εδώ και πέρα θα ρωτάω κάθε καινούριο μου φίλο «Αγαπάς τον πλανήτη; Και τι κάνεις γι’ αυτό»; Και μετά θα του λέω την ιστορία της Λεπτομύτας. Που χάθηκε, ενώ θα μπορούσε να πετάει ούυυυ για οχτακόσια χρόνια ακόμη.

Κάτσε να τελειώσω τη ζωγραφιά μου. Θα γράψω και κάτι. «Συγγνώμη, Λεπτομύτα». Το –συ; Με ύψιλον. Σωστά το έγραψες.