Η συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, με την Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» θα αποτελέσει μια γιορτή της ελληνικής μουσικής και της πλούσιας παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που άφησε πίσω του ο δημιουργός που διέδωσε παγκοσμίως τον ελληνικό πολιτισμό μέσα από τη μουσική του, τις ιδέες του και τους αγώνες του.
Ο Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά, 1 Μαΐου 1909 – Αθήνα, 11 Νοεμβρίου 1990) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές με διεθνή φήμη και ακτινοβολία.
Η κατοικία του Γιάννη Ρίτσου, ένα αρχιτεκτόνημα με ιστορία που ανάγεται στους μεταβυζαντινούς χρόνους, βρίσκεται δίπλα στην κεντρική πύλη της Καστροπολιτείας, στον ενεργό πυρήνα της Κάτω Πόλης. Με τις, κατά καιρούς, επεμβάσεις που φέρει, κυρίως από τα τέλη του 19ου έως και τον 20ό αιώνα, η οικία διατηρεί έντονα τα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής και κοινωνικής ιστορίας του τόπου.
Είναι 9 Μαΐου 1936 στη Θεσσαλονίκη. Η πόλη συγκλονίζεται από τις απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν λάβει γενικευμένο χαρακτήρα. Από το πρωί οι δρόμοι έχουν γεμίσει με κόσμο, που διαδηλώνει διεκδικώντας εργατικά δικαιώματα.
Ο Γιάννης Ρίτσος (1 Μαΐου 1909 – 11 Νοεμβρίου 1990) ήταν Έλληνας ποιητής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νεότερης ελληνικής ποίησης. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα, μελέτες, μεταφράσεις, χρονογραφήματα.
Η πορεία του Θάνου Μικρούτσικου επιβεβαιώνει την αλήθεια ότι οι άνθρωποι, που συμμετέχουν χωρίς ενοχές, που προτείνουν τρόπους και αισθητική, που δεν πουλούν την απειθαρχία της νιότης τους, δεν καταλήγουν ποτέ. Δεν αγναντεύουν από καμία κορυφή. Δεν περιφέρουν το βίωμα σαν εχθρικό δόρυ. Οι χορτάτοι είναι καλόκαρδοι. Είναι ανεξάντλητοι. Είναι νέοι.
Πρέπει να είναι στιγμή σπάνιας δυναμικής, όταν ατόφια ποίηση τραγουδιέται, νιώθεται, αγγίζεται, μπαίνει στο άθροισμα των εμπειριών, γίνεται οικεία πατρίδα.
Εν μέσω «ιστορικών» παγκόσμιων μεταβολών, διεθνούς και εγχώριου παραλογισμού, ανοίγω την πόρτα, βγαίνω στο δρόμο και μυρίζω κάτι διαφορετικό, αλλά ταυτόχρονα γνώριμο. Είναι αυτό που φοβάμαι μήπως δεν προλάβω να το πιω μέχρι την τελευταία του σταγόνα. Είναι αυτό που «σπάει» τον πάγο στις αρθρώσεις μου και κάνει την κίνησή μου πιο ανάλαφρη.
Τα μπλε παντζούρια θα κλείσουν, ο χρόνος θα σταματήσει, στην απόλυτη ησυχία θα ακούγονται μόνο τζιτζίκια και δε θα έχει ξανά σημασία η ώρα, μέχρι να σημάνει η ανατολή του ηλίου και το άκουσμα των πρωινών ήχων.
Η Τζένη Μαστοράκη ανήκει στην Γενιά του ’70, ομάδα Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών, που άρχισαν να δημοσιεύουν τα έργα τους, κατά τηn δεκαετία του 1970 και ειδικότερα προς το τέλος της Χούντας και τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Το πρώτο της ποίημα εκδόθηκε το 1971. Ποίημα, που συμπεριλήφθηκε στην «Αντι-ανθολογία»…
[mc4wp_form id="278"]
