Έβαζα το δάχτυλό μου στην πηγή να παγώσει. Μούδιαζε, δεν το ένιωθα από το κρύο. Γελούσε.
Φώναζα το όνομά μου στην τρυπητή ησυχία για να ακούσω την ηχώ. Γελούσε. Έκανα πως σφυρίζω για να μαζευτούν τα πρόβατα κοντά μου. Ξεκαρδιζόταν. Δεν έμαθα ποτέ να σφυρίζω.
Το αγαπημένο μου εξώφυλλο CD, έχει μια γιαγιά να ανεβαίνει μια κάπως ανηφόρα και να σέρνει ένα αγροτικό εργαλείο. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 2014 για να συνειδητοποιήσω πως δεν είναι δυνατό να αρνούμαι καμία ανάμνηση. Χρόνια μετά, μια άλλη φωτογραφία μου θυμίζει το ίδιο, ενώ με βαράει κάποιος ανεμιστήρας και…
[mc4wp_form id="278"]
