Ο καλλιτέχνης με το ψευδώνυμο Lito Leaf Art γεννήθηκε το 1986 στην Καναγκάβα της Ιαπωνίας. Για να αξιοποιήσει θετικά το έλλειμμα προσοχής και την υπερκινητικότητά του λόγω ΔΕΠΥ, άρχισε να δημιουργεί τα μοναδικά έργα του, το 2020. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια, τα σκαλιστά φύλλα του, που δημοσιεύονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν τραβήξει την προσοχή κι έχουν προκαλέσει μεγάλο θαυμασμό. Έχουν παρουσιαστεί σε τηλεοπτικές εκπομπές, εφημερίδες και περιοδικά στην Ιαπωνία και σε διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης σε πολλές χώρες του κόσμου. O Lito Leaf Art έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις με τα έργα του σε όλη την Ιαπωνία με μεγάλη εμπορική απήχηση, ενώ το πρώτο βιβλίο με τα έργα του “I’ll Always Be with You”, που εκδόθηκε τον Μάιο του 2021, έτυχε θερμής ανταπόκρισης από το κοινό.
Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης, χρησιμοποιώντας μια πολύ ακριβή τεχνική cut-out, μια πιο προσεκτική εξέταση κάθε κομματιού, αποκαλύπτει εκπληκτικές λεπτομέρειες που δημιουργούν ονειρεμένες αφηγήσεις. Σήμερα, ο Lito, που ζει στην περιοχή Kanto, φτιάχνει τουλάχιστον ένα έργο τέχνης την ημέρα, που κατά κάποιο τρόπο είναι γιατρειά για αυτόν. Ο Lito έχει αυτή τη στιγμή χιλιάδες θαυμαστές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ συνεχίζει να προβάλλει την τέχνη του στον κόσμο μέσω του λογαριασμού του στο Instagram.
Τα έργα του Lito leaf art είναι πολύ ευφάνταστα. Κάθε φύλλο είναι σαν μια εικονογράφηση σε ένα παιδικό βιβλίο, που αφηγείται μια υπέροχη, μικρή ιστορία. Εκτός από τη χρήση των φύλλων ως δημιουργικών υλικών, ο Lito επιμένει, επίσης, να φωτογραφίζει τα έργα σε εξωτερικούς χώρους. Τα λευκά και ευμετάβλητα σύννεφα και το απρόβλεπτο φως παρουσιάζουν τις ιστορίες αυτών των γλυπτών φύλλων γεμάτες ζωντάνια.
Ο Lito, στο μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του, ένιωθε ότι αργούσε να μάθει πράγματα που σχετίζονται με την εργασία και είχε δυσκολία να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Δούλευε κυρίως στον χώρο της εστίασης. Αλλά δεν μπορούσε να συνεχίσει να εργάζεται στο ίδιο μέρος για πολύ γι’ αυτό άλλαζε συχνά εργασία. Παλεύοντας να μάθει πώς να εργάζεται τόσο ομαλά όσο οι συνάδελφοί του και να χειρίζεται πολλά πράγματα ταυτόχρονα, συχνά αποτύγχανε να συνάπτει υγιείς σχέσεις στη δουλειά.
Μια μέρα, έψαξε στο διαδίκτυο τις φράσεις, «άπραγος» κι «αποτυχία στη δουλειά». Ο όρος «αναπτυξιακή διαταραχή» τού εμφανίστηκε αμέσως. Όλα όσα γράφονταν εκεί τον περιέγραφαν, κυριολεκτικά. Επισκέφθηκε αμέσως γιατρό, ο οποίος και τον ενημέρωσε ότι πάσχει από ΔΕΠΥ. Ανακουφίστηκε και πολύ σύντομα, παράτησε τη δουλειά του για να επικεντρωθεί σε «πράγματα που μπορεί να κάνει» και όχι σε «πράγματα που δεν μπορεί να κάνει».
Συνέταξε μια λίστα με πράγματα, στα οποία ήταν κακός και ανέλυσε τις αδυναμίες του. Στην πορεία, συνειδητοποίησε ότι είναι καλός στο να κάνει εργασίες, που προσανατολίζονται στη λεπτομέρεια και απαιτούν μεγάλη συγκέντρωση. Έπειτα, είδε στα social media, έργα τέχνης που είχε δημιουργήσει ένας Ισπανός καλλιτέχνης. Μελετώντας το παράδειγμα του συγκεκριμένου καλλιτέχνη, έφτιαξε ένα δικό του και το δημοσίευσε στα social. Αμέσως, τράβηξε την προσοχή.
Τώρα, μια τυπική μέρα, ο Lito θα βγει σε ένα κοντινό πάρκο για να μαζέψει φύλλα, που είναι εύκολο να τα δουλέψει σε χρώματα και μεγέθη. Στη συνέχεια, σκέφτεται μια ιστορία βασισμένη σε κάθε φύλλο. Αποφασίζει για τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα του ζώου καθώς και για ένα δεύτερο καστ και αναπτύσσει ένα θέμα.
Έχει βρει τον δρόμο του και είναι ευτυχισμένος.
Τι είναι η ΔΕΠΥ
Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας ή ΔΕΠΥ (attention deficit hyperactivity disorder – ADHD) ονομάζεται η συστηματική συμπεριφορά του ατόμου, που εκδηλώνεται συχνά κατά την παιδική ηλικία και ορίζεται από πληθώρα ειδικών ως διαταραχή, από μερικούς, δε, αναφέρεται και ως επιδημία, καθώς θεωρούν πως ως διαταραχή αφορά σε σεβαστό μέρος του παιδικού πληθυσμού. Εκδηλώνεται το ίδιο συχνά σε όλες τις εθνότητες, φυλετικές ομάδες και κοινωνικές τάξεις. Εμφανίζεται νωρίς στην αναπτυξιακή πορεία του ατόμου και επηρεάζει την ικανότητά του να συγκεντρώνεται σε αυτό που το βάζουν να κάνει.
Δεν πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση ή δυσκολία, αλλά αντανακλά έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου, που τείνει να χαρακτηρίζεται ως «μη φυσιολογικός». Υπάρχει διαχωρισμός, βάσει κριτηρίων, ανάμεσα στα παιδιά που τους αποδίδεται η διαταραχή και στα υπόλοιπα, που απλώς παρουσιάζουν όμοια συμπτώματα. Η ΔΕΠΥ επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να φέρει εις πέρας τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης ηλικίας, όπως αυτές έχουν καθοριστεί από την πλειοψηφία των ψυχολόγων και των παιδίατρων.
Στις ήπιες μορφές της, η «διαταραχή» υποχωρεί, καθώς το παιδί μεγαλώνει και η συμπεριφορά του βελτιώνεται, φτάνοντας στο «φυσιολογικό» επίπεδο. Αυτό, όμως, δεν συμβαίνει με τις σοβαρότερες μορφές της διαταραχής. Γενικά, πρόκειται για έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου, που έχει την τάση να εμμένει στον χρόνο.
