Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, τον Νοέμβριο του 1973, σφράγισε μια κορυφαία στιγμή του αντιδικτατορικού αγώνα ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών, που είχε επιβληθεί στην Ελλάδα στις 21 Απριλίου 1967. Τέσσερα χρόνια καταπίεσης έφταναν στο αποκορύφωμά τους, και η εξέγερση επισπεύδει τη φθίνουσα πορεία της δικτατορίας.
Ξεκινώντας στις 14 Νοεμβρίου με την κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου από φοιτητές και σπουδαστές, η κινητοποίηση γρήγορα μετατράπηκε σε μαζική αντιδικτατορική διαδήλωση. Χιλιάδες πολίτες ενώθηκαν, ενώ τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου, ένα τανκ εισέβαλε στην κεντρική πύλη του συγκροτήματος. Ακολούθησαν η αστυνομία και ο στρατός, αφήνοντας πίσω νεκρούς, τραυματίες και ανθρώπους στα χέρια φυλακίσεων και βασανιστηρίων. Από τότε, η 17η Νοεμβρίου τιμάται με προσκύνημα στον τόπο της θυσίας και πορεία στην Αθήνα, ενώ εκδηλώσεις γίνονται σε όλη την Ελλάδα.
Στην ταινία, βρισκόμαστε έναν χρόνο μετά, στην πρώτη επέτειο της Εξέγερσης, την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 1974. Η ημέρα αυτή, εορτάστηκε αργότερα λόγω των εκλογών, και κορυφώθηκε στο Πολυτεχνείο με την πορεία προς το ΕΑΤ-ΕΣΑ και την αμερικανική πρεσβεία.
Πρωί στην οδό Πατησίων, ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει να συγκεντρώνεται. Τα κάγκελα της περίφραξης σφύζουν από ανθοδέσμες και πανό που φωνάζουν: «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Έξω από το ΝΑΤΟ», «Έξω τώρα οι Αμερικάνοι», «Ο αγώνας του Νοέμβρη συνεχίζεται».
Ο κινηματογραφιστής εισέρχεται στο Πολυτεχνείο, καταγράφοντας χιλιάδες στεφάνια, λουλούδια και σημειώματα. Ανάμεσά τους, μια πικέτα με στίχο του Γιάννη Ρίτσου:
«Πάνω σε τούτη την πεσμένη πόρτα δώσαμε ξανά τον όρκο /
όρκο της νιότης, της ζωής, της λευτεριάς, όρκο του ονείρου και της πράξης».
Οι τοίχοι φέρουν σύνθημα: «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ». Ο κόσμος στην Πατησίων συνεχίζει να συγκεντρώνεται, συλλογικότητες φέρνουν στεφάνια και πανό, λευκά κεριά ανάβουν στη μνήμη όσων έπεσαν. Συγγενείς των θυμάτων και πολίτες όλων των ηλικιών αφήνουν δάκρυα μπροστά στα στραπατσαρισμένα κάγκελα που κατεδάφισε το τανκ, ένα χρόνο πριν.
Σκίτσα και ποιήματα πιασμένα στα κάγκελα, ένας φάκελος με την επιγραφή «Γράμμα για τον νεκρό μας», σημειώματα που κρέμονται πάνω σε αγάλματα. Γενικά πλάνα των κτιρίων του συγκροτήματος: το διώροφο Αβέρωφ, τα μονοώροφα κτίρια της Πρυτανείας και των Καλών Τεχνών. Ο κόσμος περιμένει να δει την έκθεση ντοκουμέντων της εξέγερσης. Ένα πανό δηλώνει: «Ο λαός δεν ξεχνά, οργανώνεται, νικά». Πανοραμικό πλάνο από τον εξώστη του Αβέρωφ προς την πύλη, με φόντο το ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και τις πολυκατοικίες της Πατησίων.
Στον εσωτερικό περίβολο, νεολαίοι κουβαλούν τον ταγματάρχη Σπύρο Μουστακλή, ήρωα της αντιδικτατορικής δράσης, που έμεινε παράλυτος από βασανιστήρια στην ΕΑΤ-ΕΣΑ. Μέχρι το τέλος της ζωής του, κατέθετε στεφάνι στις επετείους του Πολυτεχνείου.
Το πλήθος πυκνώνει, φωνάζει συνθήματα, σηκώνει τα χέρια σχηματίζοντας το σήμα της νίκης. Η μνήμη, η θλίψη και η δύναμη της συλλογικής αντίστασης γίνονται ένα, σε μια συγκλονιστική εικόνα που τιμά τους αγωνιστές και ζωντανεύει τον Νοέμβρη του ’73.
