Τον Αύγουστο, το Παρίσι μεταμορφώνεται σε μια ασυνήθιστα ήσυχη πόλη, καθώς πλήθος κατοίκων εγκαταλείπει την πρωτεύουσα για τις παραλίες και τα παραθαλάσσια θέρετρα της χώρας. Οι επιχειρήσεις κλείνουν και η ζωή σχεδόν σταματά. Όσοι μένουν πίσω, επιδίδονται στην αιώνια, χαρακτηριστικά παριζιάνικη αναζήτηση: το κυνήγι για μια ζεστή βεράντα λουσμένη στο φως του ήλιου για ένα απογευματινό απεριτίφ.
Το να βρεις την ιδανική θέση στο πεζοδρόμιο έξω από ένα καφέ μπορεί να είναι θέμα τύχης ή ενός έγκαιρου μηνύματος από φίλο. Αυτό το καλοκαίρι, όμως, μια ψηφιακή λύση γνωρίζει μεγάλη δημοτικότητα, επιβεβαιώνοντας το παλιό σύνθημα της Apple «υπάρχει εφαρμογή γι’ αυτό»: η εφαρμογή Jveuxdusoleil, που παρακολουθεί τη διαδρομή του ήλιου μέσα στον λαβύρινθο των κτιρίων της πόλης και σου δείχνει ακριβώς πού μπορείς να απολαύσεις τον ήλιο σε μια βεράντα για τον καφέ σου.
Η εφαρμογή αυτή εμφανίστηκε σε μια κρίσιμη στιγμή για αυτή τη μοναδικά παριζιάνικη συνήθεια. Ο Jean-Charles Levenne δημιούργησε το Jveuxdusoleil («Θέλω ήλιο») το 2020 ως προσωπικό εγχείρημα, με σκοπό να μάθει ανάπτυξη εφαρμογών και να λύσει ένα δικό του πρόβλημα: πώς να βρίσκει σκιά τις ζεστές μέρες, αλλά και τις πιο ηλιόλουστες γωνιές για το παριζιάνικο ιεροτελεστία του ποτού μετά τη δουλειά.
Με τη χρήση αλγορίθμων εντοπισμού της θέσης του ήλιου και δεδομένων ύψους κτιρίων από την πλατφόρμα OpenStreetMap, η εφαρμογή εμφανίζει τις ηλιόλουστες βεράντες, ενώ οι σκιερές εξαφανίζονται από τον χάρτη. Οι χρήστες μπορούν επίσης να ζητήσουν την προσθήκη νέων σημείων ή να επισημάνουν λάθη (π.χ. όταν ένα δέντρο ρίχνει απρόβλεπτη σκιά), μετατρέποντας την εφαρμογή σε ένα συνεχώς εξελισσόμενο, συλλογικό εργαλείο.
Η κουλτούρα της παριζιάνικης βεράντας
Αν και η τεχνολογία λειτουργεί και σε άλλες πόλεις, οι περισσότερες βεράντες που εμφανίζονται στην εφαρμογή βρίσκονται στο Παρίσι, όπου – όπως λέει ο Levenne – είναι ιδιαίτερα απαραίτητη. «Η εφαρμογή λειτουργεί παγκοσμίως, αλλά επικεντρώνεται κυρίως στο Παρίσι γιατί εκεί υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη από ό,τι σε άλλες γαλλικές πόλεις», εξηγεί. «Με τα στενά δρομάκια και τα ψηλά κτίρια, δεν είναι πάντα εύκολο να βρεις ηλιόλουστη θέση.»
Οι βεράντες λειτουργούν ως παρατηρητήρια της ζωής στο Παρίσι – οι καρέκλες είναι συχνά στραμμένες προς τον δρόμο και όχι μεταξύ τους, επιτρέποντας στους θαμώνες να παρακολουθούν τον κόσμο που περνά. Χωρίς κουλτούρα φιλοδωρήματος στη Γαλλία, δεν υπάρχει πίεση για γρήγορη εναλλαγή τραπεζιών. Μπορεί κανείς να παραγγείλει έναν espresso με λιγότερο από 2€ και να καθίσει με τις ώρες – μετατρέποντας τη βεράντα σε ένα δεύτερο σαλόνι για τους Παριζιάνους.
Ο Pierrick Bourgault, φωτογράφος και δημοσιογράφος με περίπου 20 βιβλία και ντοκιμαντέρ για την κουλτούρα των μπιστρό στη Γαλλία, υπογραμμίζει ότι οι βεράντες αποτελούν ένα από τα πιο αυθεντικά παράθυρα στην ψυχή της πόλης. «Η βεράντα είναι εμβληματική μιας συγκεκριμένης art de vivre – ενός τρόπου ζωής», λέει ο Bourgault. «Είναι ένας χώρος συνάντησης κάθε λογής ανθρώπων. Δεν είσαι μόνος σε κλειστό χώρο· είναι σαν να είσαι στον δρόμο, με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω, βυθισμένος στη ζωντάνια της πόλης».
Αναζητώντας ήλιο μετά από έναν σκοτεινό χειμώνα
Η βάση χρηστών του Jveuxdusoleil αυξάνεται σταθερά από την κυκλοφορία του – πάνω από 1.300 ενεργοί χρήστες καταγράφηκαν την εβδομάδα πριν τη συνέντευξη με τον Levenne, ο οποίος πλέον έχει αφήσει τον χώρο της τεχνολογίας και μίλησε από ένα γιοτ που κυβερνά στις Βαλεαρίδες νήσους της Ισπανίας.
Η χρήση της εφαρμογής κορυφώνεται κάθε άνοιξη, όταν οι Παριζιάνοι λαχταρούν τον ήλιο μετά τους γκρίζους χειμερινούς μήνες. Φέτος, το Jveuxdusoleil σημείωσε ρεκόρ σχεδόν 20.000 επισκέψεων μέσα σε μία μόνο εβδομάδα στις αρχές Μαρτίου, μετά τον πιο σκοτεινό χρόνο των τελευταίων 30 ετών στη Γαλλία. Το Παρίσι ειδικά πέρασε συνεχόμενες εβδομάδες χωρίς ούτε μία ακτίνα ήλιου.
Το Jveuxdusoleil αποτελεί καθαρά πάθος για τον δημιουργό του – δεν αποφέρει κανένα κέρδος. «Στην πραγματικότητα μου κοστίζει χρήματα για τη φιλοξενία των servers», παραδέχεται ο Levenne.
Ένας φωτογράφος με έδρα το Παρίσι που χρησιμοποιεί την εφαρμογή τόσο για να βρίσκει φωτεινούς δρόμους για λήψεις όσο και βεράντες για ποτό με φίλους, λέει πως η απλότητα του Jveuxdusoleil είναι μέρος της γοητείας του: με μόνο έναν διακόπτη που ρυθμίζει ώρα και ηλιοφάνεια, στέκεται ως «αντί-εφαρμογή» σε έναν κόσμο γεμάτο περίπλοκες λειτουργίες.
Μπορεί μια εφαρμογή να αναβιώσει την κουλτούρα των βεραντών;
Αν και η χρήση του Jveuxdusoleil δεν είναι ακόμα ιδιαίτερα διαδεδομένη – πολλοί νεαροί Γάλλοι στις παριζιάνικες βεράντες δεν είχαν ακούσει ποτέ γι’ αυτό – η ύπαρξή του δείχνει ότι η τεχνολογία αγκαλιάζει πλέον την κουλτούρα των μπιστρό στη Γαλλία σε μια κρίσιμη εποχή.
Πηγή: The Guardian
