Λίγα είναι γνωστά για τη γυναίκα από την οποία πήρε το όνομά του το πλοίο Madleen: τη Madleen Kulab, τη μόνη γυναίκα ψαρά της Γάζας.

Όταν το Al Jazeera συνάντησε για πρώτη φορά τη Madleen Kulab (γράφεται και Madelyn Culab) πριν από τρία χρόνια, είχε δύο παιδιά, περίμενε το τρίτο της και ζούσε μια σχετικά ήσυχη ζωή στην πόλη της Γάζας με τον σύζυγό της, Khader Bakr, επίσης ψαρά. Η Madleen, έπλεε άφοβα μέχρι εκεί που της επέτρεπε ο αποκλεισμός των ισραηλινών πολεμικών πλοίων για να φέρει πίσω ψάρια που θα μπορούσε να πουλήσει σε μια τοπική αγορά για να στηρίξει την οικογένεια.

Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα, η οικογένεια τρομοκρατήθηκε και στη συνέχεια όταν το Ισραήλ σκότωσε τον πατέρα της Madleen σε αεροπορική επιδρομή κοντά στο σπίτι τους τον Νοέμβριο του 2023, διέφυγαν με την Madleen, σχεδόν εννέα μηνών έγκυο, στο Khan Younis, στη συνέχεια στη Rafah, στο Deir el-Balah και στη συνέχεια στο Nuseirat. Τώρα, βρίσκονται πίσω σε ό,τι έχει απομείνει από το σπίτι τους στην πόλη της Γάζας, έναν σοβαρά κατεστραμμένο χώρο στον οποίο επέστρεψαν όταν ο ισραηλινός στρατός επέτρεψε στους εκτοπισμένους να επιστρέψουν βόρεια τον Ιανουάριο.

Ευθύνη και υπερηφάνεια

Η Madleen κάθεται σε έναν παλιό καναπέ στο κατεστραμμένο σαλόνι της και μιλάει στο Al Jazeera για το πώς ένιωσε όταν άκουσε από έναν Ιρλανδό φίλο ακτιβιστή ότι το πλοίο που θα προσπαθούσε να σπάσει τον αποκλεισμό στη Γάζα θα έπαιρνε το όνομά της. «Συγκινήθηκα βαθιά. Ένιωσα ένα τεράστιο αίσθημα ευθύνης και λίγη υπερηφάνεια», λέει με ένα χαμόγελο.

«Είμαι ευγνώμων σε αυτούς τους ακτιβιστές που αφιέρωσαν τον εαυτό τους, άφησαν πίσω τους τη ζωή και τις ανέσεις τους και στάθηκαν στο πλευρό της Γάζας παρά τους κινδύνους», λέει για την ομάδα των 12 ακτιβιστών, στους οποίους περιλαμβάνονται η Σουηδέζα ακτιβίστρια για το κλίμα Greta Thunberg και η Rima Hassan, Γαλλίδα βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. «Αυτή είναι η ύψιστη μορφή ανθρωπιάς και αυτοθυσίας μπροστά στον κίνδυνο».

Η Madleen ψαρεύει από τα 15 της, μια γνώριμη φιγούρα που ξεκινάει με το σκάφος του πατέρα της, γνωρίζοντας όλους τους άλλους ψαράδες. Έτσι, έγινε επίσης γνωστή στους διεθνείς ακτιβιστές αλληλεγγύης. Εκτός από το να φέρνει τα ψάρια στο σπίτι, η Madleen είναι επίσης μια επιδέξια μαγείρισσα, ετοιμάζοντας εποχιακά πιάτα με ψάρι που ήταν τόσο φημισμένα για τη νόστιμη γεύση τους που είχε μια λίστα πελατών που περίμεναν να τα αγοράσουν από αυτήν. Ιδιαίτερα δημοφιλή ήταν τα πιάτα που φτιάχνονταν με τις πανταχού παρούσες σαρδέλες της Γάζας.

Αλλά τώρα, δεν μπορεί πια να ψαρέψει, επειδή το Ισραήλ κατέστρεψε τα σκάφη τους και μια ολόκληρη αποθήκη γεμάτη αλιευτικά εργαλεία κατά τη διάρκεια του πολέμου. «Χάσαμε τα πάντα – τον ​​καρπό μιας ζωής», λέει. Αλλά η απώλειά της δεν αφορά μόνο το εισόδημα. Αφορά την ταυτότητά της – τη βαθιά της σύνδεση με τη θάλασσα και το ψάρεμα. Αφορά ακόμη και την απλή χαρά της κατανάλωσης ψαριού, το οποίο απολάμβανε «10 φορές την εβδομάδα». «Τώρα το ψάρι είναι πολύ ακριβό, αν μπορείς να το βρεις καθόλου. Μόνο λίγοι ψαράδες έχουν ακόμα εξοπλισμό και ρισκάρουν τη ζωή τους μόνο και μόνο για να πιάσουν λίγα», λέει. «Όλα έχουν αλλάξει. Τώρα λαχταράμε ψάρια εν μέσω αυτού του λιμού που βιώνουμε».

Ο πόλεμος, λέει, έχει αναδιαμορφώσει την κατανόησή της για τα βάσανα και τις κακουχίες. Το 2022, αυτή και ο σύζυγός της αγωνίζονταν να τα βγάλουν πέρα ​​ανάμεσα στον αποκλεισμό των πολεμικών πλοίων του Ισραήλ και τις συχνές καταστροφές των σκαφών τους. Υπήρχε επίσης το πρόσθετο βάρος του να είσαι μητέρα με μικρά παιδιά και να αναλαμβάνεις τόσο σωματικά εξαντλητική εργασία. Αλλά τώρα, τα πράγματα έχουν χειροτερέψει πολύ. «Δεν υπάρχει πια κάτι τέτοιο όπως το «δύσκολο». Τίποτα δεν συγκρίνεται με την ταπείνωση, την πείνα και τη φρίκη που έχουμε δει σε αυτόν τον πόλεμο», λέει.

Ένα πλοίο με το όνομα Madleen

Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, η Madleen παρέμεινε σε επαφή με διεθνείς φίλους και ακτιβιστές που είχε γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια. «Μοιραζόμουν την πραγματικότητά μου μαζί τους», λέει. «Κατανόησαν την κατάσταση μέσα από εμένα. Ένιωθαν σαν οικογένεια».

Οι φίλοι της στο εξωτερικό προσέφεραν τόσο συναισθηματική όσο και οικονομική υποστήριξη και είναι ευγνώμων γι’ αυτούς, λέγοντας ότι την έκαναν να νιώσει ότι η Γάζα δεν είχε ξεχαστεί, ότι οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να νοιάζονται. Είναι επίσης ευγνώμων που τη θυμούνται στην ονομασία του Madleen, αλλά ανησυχεί ότι οι ισραηλινές αρχές δεν θα αφήσουν το πλοίο να φτάσει στη Γάζα, επικαλούμενη προηγούμενες προσπάθειες που αναχαιτίστηκαν (και τη στιγμή που μιλάμε, έχει επιβεβαιωθεί). «Η αναχαίτιση του πλοίου θα ήταν το λιγότερο που μπορεί να συμβεί. Αυτό που είναι πιο ανησυχητικό είναι η πιθανότητα μιας άμεσης επίθεσης όπως αυτή που συνέβη στο τουρκικό πλοίο Mavi Marmara το 2010, όταν σκοτώθηκαν αρκετοί άνθρωποι».

Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί, η Madleen πιστεύει ότι το πραγματικό μήνυμα της αποστολής έχει ήδη παραδοθεί. «Αυτό είναι ένα κάλεσμα για να σπάσει η παγκόσμια σιωπή, για να επιστήσουμε την προσοχή του κόσμου σε ό,τι συμβαίνει στη Γάζα. Ο αποκλεισμός πρέπει να τερματιστεί και αυτός ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει αμέσως».

«Αυτό είναι επίσης ένα μήνυμα ελπίδας για μένα. Μπορεί να βομβάρδισαν το σκάφος μου, αλλά το όνομά μου θα παραμείνει – και θα πλέει στη θάλασσα».

Πηγή: Aljazeera