Αν κι εσείς ανυπομονείτε για τις επόμενες μέρες άδειας από τη δουλειά, που θα έχετε χρόνο και καθαρό μυαλό για να βυθιστείτε στις σελίδες ενός καλού βιβλίου, φροντίστε το ανάγνωσμά σας να σας κρατήσει την ιδανικότερη συντροφιά. Οι διακοπές του Πάσχα, είναι μια ακόμα συνθήκη για να ευχαριστηθούμε τα βιβλία που αποκτήσαμε στην τελευταία μας βόλτα στο βιβλιοπωλείο. Τρία κλασικά, που επανατυπώθηκαν, ή τα επιμελήθηκαν και μετέφρασαν εκ νέου και δύο νέες κυκλοφορίες, η μία από τη μακρινή Αργεντινή και η άλλη από την Πολωνία, είναι μερικά από τα πιο ευπώλητα βιβλία των τελευταίων μηνών.

Οι Ξαδέλφες

Δεκαετία του ’40, Αργεντινή. Μέσα σε ένα τερατώδες, καταπιεστικό σπίτι, η Γιούνα, ένα κοκαλιάρικο κορίτσι, στις αναλογίες των μορφών του Μοντιλιάνι, γράφει το κινηματογραφικό ημερολόγιο της ζωής της. Με συγγραφικό της σύντροφο ένα λεξικό, περιδιαβαίνει τις σελίδες της ζωής της, αναζητά διέξοδο από τη νοσηρή πραγματικότητα, παλεύει με τα σημεία στίξης που την κουράζουν, για να χαράξει στο περιθώριό τους όσα την έχουν διαμορφώσει ανεξίτηλα και όσα τη γεμίζουν δυνατότητες.

Ένα σπίτι γεμάτο γυναίκες στιγματισμένες με σωματικές αναπηρίες και καταραμένη καταγωγή γίνεται η πηγή έμπνευσης της Γιούνα που βρίσκει την αντανάκλαση της ψυχής της στην τέχνη. Η Αργεντινή συγγραφέας γίνεται το πινέλο στα χέρια της πρωταγωνίστριάς της, που στήνει στον καμβά της μια ιστορία ενηλικίωσης, αποτυπώνοντας με ειρωνεία και τρυφερότητα τη σχέση της με τις αδερφές της, τη μητέρα της και τις ξαδέρφες της, σχέσεις μίσους και αγάπης, ενώ συγχρόνως σκιαγραφεί με βάναυσο και χιουμοριστικό τρόπο τη γενικευμένη εγκατάλειψη και τον μισογυνισμό στην αργεντίνικη κοινωνία της εποχής.

Η Βεντουρίνι, με πρωτοφανή αφηγηματική πνοή και με τον μοναδικό τρόπο εξιστόρησης της Γιούνα ως παράλληλης συγγραφέα που τώρα μαθαίνει να αφηγείται, τοποθετεί τις γυναίκες στον φλογερό πυρήνα του βιβλίου και μιλά για τους δεσμούς, την άμβλωση, την πορνεία, την άγνοια της σεξουαλικότητας και την ανακάλυψή της, τον ρόλο της γυναίκας ως κοινωνικού μηχανισμού, καθώς και τον ρόλο των καλλιτέχνιδων και της καλλιτεχνικής τους παραγωγής.

Η αφηγήτρια, ζωγραφίζοντας ό,τι την περιβάλλει και συνάμα ό,τι τη διακατέχει εσωτερικά, μας παρουσιάζει με γλώσσα φρέσκια και άγρια την τρομερή ιστορία της οικογένειάς της που αποτελείται από «γκροτέσκα και κατεστραμμένα όντα» (Silvia Hopenhayn), ενώ η Βεντουρίνι, μέσα από την εκπληκτικά ελεύθερη ματιά ενός εκκεντρικού καλλιτέχνη, μας χαρίζει μια ανυπέρβλητη αντανάκλαση «της γυναίκας-τέρατος που δημιούργησε τον εαυτό της με σαρκαστική διαύγεια» (Mariana Enríquez).

Το έργο της Αουρόρα Βεντουρίνι προλογίζει η Μαριάνα Ενρίκες.

Είπαν για το βιβλίο:

«Μια βάναυση, συγκινητική και ζωντανή ιστορία δοσμένη από μια αξέχαστη φωνή».

-Kirkus Reviews

«Αστείο, ενθουσιώδες, και βάναυσο… [Οι Ξαδέλφες] πιάνουν το αγαπημένο θέμα της, τις δυσλειτουργικές οικογένειες (η Βεντουρίνι σπούδασε παιδοψυχολογία) και το μεγεθύνουν…»

-L. Scott Fox, Times Literary Supplement

«Σε στροφές νοσηρές και σκοτεινά αστείες, το αριστούργημα της Βεντουρίνι παρακολουθεί τις γυναίκες μιας οικογένειας στη Λα Πλάτα της Αργεντινής, σε αυτή την ιστορία μισογυνισμού, αναπηρίας και τέχνης».

-The New York Times Book Review

Σιντάρτα

Ο Σιντάρτα, ο νεαρός γιος ενός πλούσιου βραχμάνου, εγκαταλείπει τα προνόμια και τις ανέσεις του πατρικού του για να αναζητήσει με κάθε τρόπο τη φώτιση. Ένα «ινδικό παραμύθι», όπως το ονόμασε ο ίδιος ο Έσσε, στο οποίο συνθέτει στοιχεία από τις ανατολικές θρησκείες, τα αρχέτυπα του Γιουνγκ και τον δυτικό ατομικισμό δημιουργώντας ένα μοναδικό όραμα για την πορεία του ανθρώπου προς την πνευματική ολοκλήρωση. Το κλασικό μυθιστόρημα του νομπελίστα Έσσε αγαπήθηκε σε όλο τον κόσμο, ενέπνευσε γενιές αναγνωστών, συγγραφέων και στοχαστών, και «ανακαλύφθηκε» ξανά από την επαναστατημένη νεολαία της δεκαετίας του 1960, που είδε στον Σιντάρτα το απόλυτο σύμβολο της δικής της πνευματικής αφύπνισης.

Ο Χέρμαν Έσσε, είχε πει: «Προσπάθησα να θεμελιώσω ό,τι έχουν κοινό όλα τα δόγματα και όλες οι ανθρώπινες μορφές ευσέβειας, ό,τι βρίσκεται υπεράνω εθνικών διαφορών, ό,τι πιστεύουν και τιμούν όλες οι φυλές κι όλα τα άτομα».

Είπαν για το βιβλίο:

«Σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο όπου η αναζήτηση της αλήθειας μοιάζει χαμένο παιχνίδι, ο ιδεαλισμός και το μήνυμα του Σιντάρτα, η κατάκτηση, δηλαδή, της αυθεντικής ατομικής φωνής και ταυτότητας και η πνευματική αφύπνιση που αυτή προϋποθέτει είναι στοιχεία που πάντα θα κερδίζουν τους ανήσυχους αναγνώστες».

– Ματίνα-Ιωάννα Κυριαζοπούλου, The Books’ Journal

«Το λυρικό ύφος του Έσσε σε τραβάει από την πρώτη στιγμή. Το Σιντάρτα είναι ένα κείμενο ιδιαίτερης θερμοκρασίας, που αν το διαβάσεις σε νεαρή ηλικία δεν γίνεται να μην σε τυλίξει με ζεστασιά με τον πηγαίο ιδεαλισμό του».

-Διονύσης Μαρίνος, Bookpress

«Ο Έσε εξέφρασε την ενότητα που αναζητούσαν οι εραστές της εσωτερικής νηνεμίας, ενώ στο έργο του ανατρέχουν κατά κόρον όλοι όσοι αναζητούν κάτι διαφορετικό από τις αυστηρές θεωρητικές αρχές της ψυχανάλυσης».

-Τίνα Μανδηλαρά, LiFO

«Με τις νέες μεταφράσεις των έργων «Σιντάρτα» και «Γερτρούδη» στα βιβλία του Hermann Hesse, οι εκδόσεις Διόπτρα μάς δίνουν την ευκαιρία να ανακαλύψουμε ξανά έναν πολύ αξιόλογο συγγραφέα και να θυμηθούμε εκείνη την μαγεία του καλογραμμένου βιβλίου που μπορεί να συναρπάσει τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας σελίδες».

-Λεμονιά Βασβάνη, typosthes.gr

Οι σκλάβοι στα δεσμά τους

Οι Σκλάβοι στα δεσμά τους, κορυφαίο έργο του Θεοτόκη, είναι ένα μυθιστόρημα σκληρής κοινωνικής κριτικής, που ονειρεύεται μεν την παγκόσμια δικαιοσύνη, αλλά μαζί αναρωτιέται για την ανθρώπινη αδυναμία και για το ανθρώπινο πεπρωμένο: για την ανθρώπινη τραγωδία. Γιατί τα δεσμά που διαγιγνώσκει ο Θεοτόκης, μέσα από τις σύνθετες γεωγραφίες του μυθιστορήματος, αφορούν εντέλει την ανθρώπινη κατάσταση. Υπερβαίνουν την επιφάνεια, τις συναισθηματικές και κοινωνικές εντάσεις, την απλή ιστορία της παρακμής μιας οικογένειας, για να ρίξουν μια απαισιόδοξη ματιά στη βαθύτερη ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Το επίμετρο του Δημήτρη Αρβανιτάκη φωτίζει τον Θεοτόκη και το έργο του με ένα καινούργιο φως, αναδεικνύοντας τη σχέση του συγγραφέα με τις πολλαπλές πραγματικότητες και τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές περιπλοκές του μυθιστορήματος.

Η Μεταμόρφωση

Ένας περιοδεύων πωλητής υφασμάτων ξυπνάει ένα πρωί συνειδητοποιώντας ότι έχει καθυστερήσει πολύ για τη δουλειά του. Η αργοπορία του τον γεμίζει αγωνία για το μέλλον του και το μέλλον της οικογένειάς του· και παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του να ξεκινήσει άλλη μια μέρα στην ίδια άχαρη δουλειά, αντιμετωπίζει μια βασική σωματική δυσκολία: έχει μεταμορφωθεί σε ένα τερατώδες έντομο.

Πέρα από την περίφημη πρώτη φράση της —μια απ’ τις πιο συνταρακτικές στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας—, η Μεταμόρφωση είναι μια ιστορία τέλεια ειπωμένη, μια ιδέα αενάως μεθερμηνευόμενη, ένας υπαρξιακός μύθος που καθόρισε τη συλλογική συνείδηση του 20ού αιώνα.

Η Μεταμόρφωση, το μοναδικό εκτενές έργο του που ο Κάφκα αναγνώρισε ως ολοκληρωμένο, δημοσιεύτηκε αρχικά τον Οκτώβριο του 1915 στο λογοτεχνικό περιοδικό Die weißen Blätter, και κυκλοφόρησε σε μορφή βιβλίου τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου.

Εδώ, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μεταφράζει εκ νέου το βιβλίο, 30 χρόνια μετά την πρώτη φορά.

Εμπούσιον

Σεπτέμβριος του 1913, σανατόριο Γκέρμπερσντορφ, Κάτω Σιλεσία (σημερινό Σοκολόφσκο στην Πολωνία). Στους πρόποδες των βουνών, λειτουργεί ένα από τα πρώτα στον κόσμο και διάσημο σε όλη την Ευρώπη σανατόριο για τη θεραπεία ασθενειών «θώρακος και τραχήλου». Ο Βόινιτς, ένας φοιτητής, πηγαίνει εκεί με την ελπίδα πως οι καινοτόμες ιατρικές μέθοδοι και ο καθαρός αέρας θα τον βοηθήσουν. Πλην όμως, η φυματίωση με την οποία διαγνώστηκε δεν αφήνει περιθώρια για ψευδαισθήσεις. Στην Πανσιόν για Κυρίους ο Βόινιτς θα συναναστραφεί και άλλους θεραπευόμενους, ασθενείς από τη Βιέννη, το Κένινγκσμπεργκ, το Μπρέσλαου, το Βερολίνο. Πίνουν ένα χειροποίητο λικέρ και συζητούν ακούραστα για τα σημαντικότερα ζητήματα της εποχής. Έρχεται πόλεμος; Μοναρχία ή δημοκρατία; Υπάρχουν δαίμονες; Όταν αφοσιώνεσαι σε ένα ανάγνωσμα, μπορείς να αναγνωρίσεις από τι χέρι είναι γραμμένο: ανδρικό ή γυναικείο; Τη ρουτίνα ταράζει ένας ξαφνικός θάνατος. Στα αυτιά του Βόινιτς φτάνουν τρομακτικές, μυστηριώδεις και σαγηνευτικές ιστορίες, δίχως ο ίδιος να αντιλαμβάνεται ότι σκοτεινές δυνάμεις τον έχουν βάλει στο μάτι.

Στο Εμπούσιον η Όλγκα Τοκάρτσουκ αποκαλύπτει αλήθειες για τον κόσμο, τις οποίες είτε δεν παρατηρούμε είτε με κάθε τίμημα αρνούμαστε να παραδεχτούμε.

Είπαν για το βιβλίο:

«Παρά την εκτεταμένη (αν όχι άτακτη, σκανδαλιάρικη, πειραχτική) οφειλή της στο Μαγικό βουνό του Τόμας Μαν, η Όλγκα Τοκάρτσουκ γράφει ένα μυθιστόρημα ολόδικό της, με τον γνώριμο ιδιοσυγκρασιακό συνδυασμό τρόπων, φωνών και διαφορετικών λογοτεχνικών ειδών. Μια απρόβλεπτη, μοναδική συγγραφέας».

-Times Literary Supplement

«Στο τελευταίο βιβλίο της Όλγκα Τοκάρτσουκ ενσωματώνονται τα κρισιμότερα διανοητικά ζητήματα του 20ού αιώνα ενόσω ακριβώς εξυφαίνεται γύρω μας ένα αλλόκοτο –και ανατριχιαστικό– δίχτυ γεμάτο ίντριγκα και αγωνία. Μια κρίσιμη προσθήκη στο έργο της νομπελίστριας συγγραφέως».

-Kirkus Reviews

«Αριστοτεχνικό και λεπταίσθητο βιβλίο, μια αυθεντικά ανησυχαστική αφήγηση».

-New York Times

«Μια σπουδαία συγγραφέας».

-Σβετλάνα Αλεξίεβιτς