Εάν αναγνωρίζετε το όνομα Noiva do Cordeiro, ίσως το γνωρίζετε ως το χωριό όπου τα πάντα εξουσιάζονται από τις γυναίκες, είναι όλες νέες και όμορφες, στέλνουν τακτικά τους άνδρες τους στην εξορία και μετά οι ίδιες, όμορφες γυναίκες προσκαλούν άλλους, καταλληλότερους άνδρες.

Κανένας ισχυρισμός από τους παραπάνω δεν ισχύει για την πραγματική Noiva do Cordeiro, μια απομονωμένη αγροτική κοινότητα στη νοτιοανατολική Βραζιλία. Όμως, οι αποκαλυπτικές αναφορές κυκλοφορούν εδώ και μια δεκαετία ή και περισσότερο, από τότε που δημοσιεύτηκαν μερικά προκλητικά άρθρα, που αναπαράγονται από τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως και εγγράφονται μόνιμα στο Διαδίκτυο.

Για την ιστορία: Περίπου τόσοι άνδρες όσο και γυναίκες ζουν στη Noiva και ο πληθυσμός είναι περίπου 350 κάτοικοι. Οι περισσότεροι από τους άνδρες λείπουν κάθε εβδομάδα, εργάζονται σε μια κοντινή πόλη. Οι περισσότερες γυναίκες εργάζονται στο χωριό, το οποίο οι κάτοικοι το διοικούν κοινοτικά.

Οι γυναίκες (όλων των ηλικιών) δεν παίρνουν στα σοβαρά όσα γράφονται γι’ αυτές και υπερηφανεύονται για την αληθινή ιστορία των γυναικών της Noiva, ειδικά για μια οικογένεια. Στα τέλη του 1800 μια νεαρή γυναίκα υπερασπίστηκε την εκκλησία και την κοινωνία για να δημιουργήσει τον αντισυμβατικό οικισμό. Σήμερα μια 78χρονη γυναίκα —η εγγονή του ιδρυτή— ηγείται της ακμάζουσας, εξελισσόμενης κοινότητας.

Η María Senhorinha De Lima ενηλικιώθηκε σε μια Βραζιλία του 19ου αιώνα, βουτηγμένη στον σωβινισμό των Πορτογάλων αποικιστών και στο δόγμα του Ρωμαιοκαθολικισμού. Μετά από τρεις μήνες σε έναν αναγκαστικό γάμο, η María έφυγε με έναν άντρα που αγαπούσε, τον Chico Fernandes. Ως τιμωρία, η εκκλησία αφόρισε την ίδια και τέσσερις γενιές των απογόνων της. Η María και ο Chico εγκαταστάθηκαν στην πολιτεία Minas Gerais. Περισσότεροι άνθρωποι ενώθηκαν μαζί τους, συμπεριλαμβανομένων άλλων γυναικών που εκδιώχθηκαν από την εκκλησία. Έτσι μεγάλωσε μια κοινότητα, που διαμορφώθηκε από την ισότητα των φύλων και τη θρησκευτική ελευθερία.

Όμως ο αφορισμός στοίχειωσε τις οικογένειες του οικισμού. Οι γυναίκες που ονομάζονταν «αμαρτωλές» δεν μπορούσαν να φύγουν με ασφάλεια από το χωριό. Όταν τα παιδιά προσπαθούσαν να πάνε σχολείο σε γειτονικές πόλεις, τα αποκαλούσαν «κόρες ιερόδουλων» και τα απέφευγαν. «Ήταν πολύ λυπηρό», θυμάται η Marcia Fernandes, μια από τις απογόνους της María. Ωστόσο, το χωριό στάθηκε για δεκαετίες ως φυλάκιο ανεκτικότητας, καλωσορίζοντας τον αντικομφορμιστή, τον αμετανόητο, τον απόκληρο.

Αυτό άλλαξε με την άφιξη στη δεκαετία του 1940 του Anisio Pereira, ενός προτεστάντη ευαγγελιστή που στήριξε την εκδοχή του για τον Χριστιανισμό σε μια κυριολεκτική ανάγνωση της Γραφής. Ξεκίνησε μια εκκλησία και πρόσφερε τη σωτηρία σε κάποτε Καθολικούς που τον υπάκουσαν. Περιόρισε το αλκοόλ και τη μουσική και διέταξε οι γυναίκες να είναι υποταγμένες στους άνδρες σε όλες τις υποθέσεις. Καθώς η κυριαρχία του αυξήθηκε τη δεκαετία του 1960, ο 45χρονος ιεροκήρυκας παντρεύτηκε μια16χρονη: την Delina Fernandes, εγγονή της María.

«Ήταν σκληρό, πολύ σκληρό», λέει η María Doraci de Almeida, 75 ετών, που έζησε υπό την ηγεσία του Pereira. «Εμείς οι γυναίκες δεν είχαμε λόγο. Δεν θα μπορούσατε να πάρετε αντισυλληπτικά ή να κάνετε καισαρική τομή. Η Delina απέκτησε τα παιδιά της στο σπίτι, 15 παιδιά, χωρίς μαία. Σε μια περίπτωση, έφερε στον κόσμο την κόρη της στις πέντε το πρωί και δύο ώρες αργότερα καθάριζε ήδη ένα γουρούνι στο σφαγείο».

Ο Pereira ονόμασε την εκκλησία του με μια τρυφερή θρησκευτική μεταφορά: Bride of the Lamb, Noiva do Cordeiro. Αλλά η Rosalee Fernandes Pereira, 58 ετών, η τρίτη κόρη της Delina, λέει τώρα ότι ο πατέρας της ήταν «πολύ φανατικός». Οι διδασκαλίες του, λέει, δεν ήταν «αυτές που επρόκειτο να μας οδηγήσουν στη βασιλεία του Θεού». Ωστόσο, δεν καθαιρέθηκε ποτέ από την ηγεσία.

Όταν ο Pereira πέθανε το 1995, η εκκλησία του έκλεισε και κατεδαφίστηκε. Το χωριό διατήρησε το Noiva do Cordeiro ως το όνομά του – αλλά για να εδραιώσει την αλλαγή στον τρόπο ζωής, ένας από τους γιους του Pereira άνοιξε αργότερα μια ταβέρνα απέναντι.

Η Delina σήκωσε ανάστημα για να ηγηθεί της κοινότητας. Η προσέγγισή της ενδυνάμωσε τις γυναίκες, ωστόσο δεν φαινόταν να αναστατώνει τους άντρες του χωριού.

«Οι γυναίκες εδώ είναι σκληρά εργαζόμενες. Τις εκτιμούμε. Είναι δυνατές και είναι παραδείγματα προς μίμηση», λέει ο Marcos Fernandes, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του Eduardo φροντίζουν τα κοτόπουλα του χωριού. «Η Senhora Delina, για παράδειγμα, είναι η μεγαλύτερη επιρροή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς αυτήν. Η παρουσία της είναι τόσο δυνατή που το νιώθω χωρίς να τη βλέπω».

Η Delina πιστώνεται ευρέως ότι έκανε τη Noiva για άλλη μια φορά μια κοινότητα χωρίς αποκλεισμούς. Ως απάντηση στην αυξανόμενη φτώχεια στα τέλη της δεκαετίας του 1990, πρότεινε να μοιραστούν τα πάντα στο χωριό, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας που απαιτείται για τη συγκομιδή. «Δεν είχαμε τίποτα. «Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε;» αυτή λέει.

Οι κάτοικοι αγόρασαν ένα μεγάλο οικόπεδο κοντά στη Noiva, όπου καλλιεργούν 3.500 δέντρα mexerica (μανταρίνια) και φαινομενικά ατελείωτες σειρές φυτών καφέ, τις κύριες εμπορικές καλλιέργειες της κοινότητας. Έχουν επίσης την τάση να έχουν λαχανόκηπο και κοινοτικά ζώα φάρμας. Πολλοί ιδιοκτήτες σπιτιού έχουν επίσης τους δικούς τους λαχανόκηπους, από τους οποίους συμβάλλουν στην κοινοτική αποθήκη τροφίμων. Στους χωρικούς ανατίθενται καθήκοντα όπως η μεταφορά καυσόξυλων, το ράψιμο και ο καθαρισμός των κοινόχρηστων χώρων.

«Δούλεψε», λέει η Delina με περηφάνια. «Δεν έχουμε ούτε πλούτη ούτε χρήματα, αλλά έχουμε αφθονία». Σήμερα περνάει μεγάλο μέρος του χρόνου της στο κεντρικό Μητρικό Σπίτι του χωριού, κάθεται στην κουζίνα, πίνοντας καφέ και κόβοντας λάχανο για να ταΐσει τα κοτόπουλα. Εκεί ακούει επίσης τους κατοίκους που της έρχονται με τα προβλήματα τους και δίνει συμβουλές.

Πριν από αρκετά χρόνια, ένας νεαρός άνδρας ονόματι Erick Araújo Vieira επέστρεψε στη Noiva. Είχε μεγαλώσει εκεί και είχε φύγει σε ηλικία 18 ετών για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο στην πρωτεύουσα της πολιτείας, Belo Horizonte. Όταν γύρισε λοιπόν, πήγε να δει την Delina και της είπε ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ανοιχτά γκέι άνδρες στη Noiva. Φοβόταν την απόρριψη, λέει. «Ήρθε κλαίγοντας για να μου πει ότι ήξερε ότι ήταν αμαρτία, ότι δεν θα πήγαινε στον παράδεισο. Του είπα να το βγάλει από το μυαλό του».

Η Delina πρότεινε στις κόρες της Keila και Marcia να δημιουργήσουν ένα θεατρικό έργο που θα εξετάζει ερωτήματα σχετικά με τη σεξουαλική ταυτότητα και τον προσανατολισμό. Το έργο βοήθησε στη δημιουργία συζήτησης και αποδοχής στην κοινότητα. Οι γονείς του Vieira τον απέρριψαν στην αρχή, αλλά η σχέση τους αργότερα βελτιώθηκε, βοηθούμενη από τις πιο ανοιχτές συμπεριφορές των άλλων στο χωριό. «Όταν ήρθε με έναν φίλο, οι μεγαλύτεροι το κατάλαβαν», λέει η Marcia. «Κάπως άνοιξε το δρόμο για τους άλλους, όπως ο γιος μου, που το αποκάλυψε μετά».

Οι κοινοτικές παραστάσεις γίνονται πλέον κάθε Σάββατο. Κυμαίνονται από κωμωδίες και σόου που βασίζονται σε τρέχοντα γεγονότα, έως μια μουσική πράξη εμπνευσμένη από τη Lady Gaga που έχει κερδίσει την προσοχή πέρα ​​από το χωριό, παίζοντας στο São Paulo and Rio de Janeiro.

Αν και το Rio απέχει μόλις έξι ώρες με το αυτοκίνητο, οι χωρικοί είναι φαινομενικά τόσο ικανοποιημένοι που οι περισσότεροι δεν εκφράζουν καμία επιθυμία να εγκαταλείψουν το σπίτι τους. Τη Noiva την αισθάνονται σαν ένα καταφύγιο από τους τοξικούς τρόπους της ζωής, όπου η συνεργασία προτιμάται από τον ανταγωνισμό και η διχόνοια δίνει τη θέση της στην αρμονία.

Πολλοί στη Noiva συνέχισαν τις φήμες που διαδίδονταν στο διαδίκτυο, όταν την επισκέφθηκαν δημοσιογράφοι που έγραψαν ότι ήταν ένα χωριό με λίγους άντρες, το οποίο κυβερνούσαν γυναίκες, που μοιάζει με τον Αμαζόνιο και όπου έρεε γάλα και μέλι. Τίτλοι όπως το «Χαμένο χωριό των Βραζιλιάνων Γυναικών κάνει έκκληση για άνδρες μόνους», προσέλκυσαν μνηστήρες από όλο τον κόσμο και τα κινηματογραφικά συνεργεία προσπάθησαν να στρατολογήσουν γυναίκες της Noiva για τηλεοπτικές εκπομπές «Όταν ήρθαν οι ρεπόρτερ, έστελνα τους άντρες μακριά. Διατηρούν την ψευδαίσθηση βασισμένη σε μυθοπλασία ότι μόνο γυναίκες ζουν στη Noiva», αστειεύεται η μητριάρχης Delina. Η κόρη της Marcia γελάει και προσθέτει: «Με την ιστορία των γκρίνγκο που έρχονται να αναζητήσουν συζύγους, οι άντρες εδώ ένιωσαν να απειλούνται και παντρεύτηκαν όλοι. Ακόμα κι αυτοί που έσερναν τα πόδια τους».

Η κόρη της Delina, Rosalee, βλέπει ένα σημείο πίσω από τη διαφημιστική εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης. Για τους ξένους, οι γυναίκες της Noiva μπορεί να φαίνεται να κυριαρχούν στους άνδρες – αλλά στην πραγματικότητα λέει, «Αυτό που συμβαίνει είναι ότι εδώ υπάρχει πραγματική ισότητα. Στον υπόλοιπο κόσμο, δεν υπάρχει. Εδώ είμαστε άνθρωποι. Είναι τόσο απλό που είναι δύσκολο να το εξηγήσω».

Με πληροφορίες από το National Geographic.