Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, από την ίδρυσή του το 1942 μέχρι σήμερα, δεν έχειπάψει να στηρίζει έμπρακτα και με κάθε τρόπο το νεοελληνικό έργο.
[mc4wp_form id="278"]
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά συμπληρώνει 130 χρόνια λειτουργίας, καλλιτεχνικής δημιουργίας, πολιτισμικής καινοτομίας, ανάπτυξης, επιτυχίας, εξωστρέφειας και ουσιαστικής συνομιλίας με το τοπικό και το παγκόσμιο.
Τρεις κορυφαίες συναντήσεις – μια γιορτή για το θέατρο διοργανώνει η Πρώτη Κρατική Σκηνή της χώρας από τις 3 έως τις 7 Απριλίου, φιλοξενώντας στο κτίριο Τσίλλερ και στο Σχολείον της Αθήνας «Ειρήνη Παπά» τρεις παράλληλες εκδηλώσεις: το 3ο Showcase, το Συνέδριο του Δικτύου European Theatre Convention και τη Συνάντηση της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών, που πραγματοποιείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου καθιέρωσε τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου το 1962, η οποία μέχρι σήμερα τιμάται στις 27 Μαρτίου κάθε χρονιά.
Η Τατιάνα Παπαμόσχου μπορεί να μην είχε κανένα πλάνο, όταν ως έφηβη έβλεπε να ανοίγεται μπροστά της ένας ενδιαφέρων κόσμος, έκτοτε όμως συνέχισε την πορεία της χωρίς να ξεμακραίνει από την αυθεντικότητα και την αλήθεια. Γι’ αυτό και ακολουθεί πάντα το ένστικτό της. Αυτό το ένστικτο που την οδήγησε στη δημιουργία της πιο «ευαίσθητης χώρας», της Γαϊδουροχώρας στο Κορωπί και που χρόνια μετά, την έφερε εκεί απ’ όπου ξεκίνησε: στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής.
Σε ρόλο «πρεσβευτή» του ελληνικού θεάτρου στην Ασία, ο Ιππόλυτος του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου κατέκτησε το κοινό του Χονγκ Κονγκ, κατορθώνοντας να μεταδώσει με μοναδικό τρόπο τόσο την παράδοση του Αρχαίου Δράματος όσο και την καλλιτεχνική γλώσσα της σύγχρονης ελληνικής δημιουργίας.
Η εμπειρία της σύνδεσης με το κείμενο, το μοίρασμα της ίδιας ανάσας, η ομάδα, η εποχή και η ελληνική πραγματικότητα είναι μερικά από τα θέματα που συζητήσαμε. Ενώ στο μυαλό μου κυριαρχεί η σκέψη ότι ο άνθρωπος που αντιστέκεται θα είναι πάντα συνώνυμος με το νερό.
Ο Γιάννης Μπέζος είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης. Με μια καριέρα που μετρά δεκαετίες και ρόλους, που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στη σύγχρονη καλλιτεχνική ιστορία της χώρας.
H Βερενίκη του Καστελούτσι, σε συμπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή από 26 έως 30 Μαρτίου και μας κάνει να αναρωτηθούμε τι είναι πιο ζωντανό; Αυτό που ζούμε ή αυτό που φανταζόμαστε;
Το 1944, η Κατίνα Παξινού παρέλαβε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την αμερικανική ταινία «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα».