Ο Οδυσσέας Ελύτης κάνει μια απόπειρα αυτογνωσιακού απολογισμού για τον εαυτό του και την τέχνη του, τη στιγμή που αποδέχεται το βραβείο Νόμπελ, στις 18 Οκτωβρίου 1979.
[mc4wp_form id="278"]
Το έπος του ’40, πηγή θάρρους και αφοσίωσης, συνεχίζει να εμπνέει την τέχνη και τη λογοτεχνία.
Ο Οδυσσέας Ελύτης βραβεύτηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979, στις 18 Οκτωβρίου, με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο δεύτερος μέχρι σήμερα Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μια μέρα, που μοιάζει με θρήνο χωρίς φωνή. Έχει κάτι σκληρό, αλλά με τίποτα μη ελπιδοφόρο. Κι όταν αγγίζεται από τους ποιητές, γίνεται μια μέρα, που, στις μεγάλες αντιθέσεις της, υπερέχει το φως.
Το «Ανάγνωσμα Τρίτο» με τον τίτλο «Η Μεγάλη Έξοδος» από τα «Πάθη» του «Άξιον Εστί» έχει ως θέμα τη μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας, που έγινε στην Αθήνα, με την ευκαιρία του απαγορευμένου εορτασμού της 25ης Μαρτίου 1942.
Πού βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας -και της εποχής μας.
Το μικρό παιδί παρατηρεί. Κι άλλος αστερίας κι ένα καράβι, ένα ακροκέραμο, «όταν δεν έγραφε, ίσως καθόταν σε αυτή την καρέκλα», «και όλα αυτά τα σκέφτηκε σε αυτόν τον μικρό χώρο;», «τον αγαπούσαν πολύ οι φίλοι του, μάλλον». Από την οθόνη, ακούγεται η φωνή του Ελύτη, τον βλέπουμε να αγγίζει την ίδια γραφομηχανή, που υπάρχει μπροστά μας.
Την Παρασκευή, 1η Νοεμβρίου, άνοιξε επισήμως το Σπίτι του Οδυσσέα Ελύτη, στη γειτονιά της Πλάκας, (Διοσκούρων 4 και Πολυγνώτου), το οποίο στεγάζει το μουσείο αφιερωμένο στην τέχνη και τη ζωή του σπουδαίου ποιητή. Τα έργα αποκατάστασης του διατηρητέου κτιρίου στην Πλάκα, ιδιοκτησίας του Υπουργείου Πολιτισμού, ξεκίνησαν το 2013 μετά από…
Όσον αφορά στην Αίγινα και τη σχέση της με την πνευματική ζωή της χώρας, μπορεί να ανακαλύψει κανείς πολλές, ενδιαφέρουσες ιστορίες. Ιστορίες που έχουν να κάνουν κυρίως ότι το νησί υπήρξε πόλος έλξης για πολλούς καλλιτέχνες, επί σειρά ετών. Κάνοντας, λοιπόν, ένα ταξίδι στο παρελθόν, συναντάμε έναν από τους μεγαλύτερους…
Ιούλιος. Η ζέστα του καλοκαιριού. H ελπίδα ότι όλα αλλάζουν. Μεταμορφώνονται. Ανάσα για την ψυχή και το σώμα. Βαλίτσες στο πάτωμα. Ακουμπισμένα κατάχαμα τα όνειρα για ήλιο και φως. Για το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Για την καυτή άμμο. Για τα μεσημέρια που ο ήλιος καίει και το λευκό φως…