Today:January 25, 2025, Saturday

Editor’s Choice

Το φάσμα του φασισμού

Όταν η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία φαινόταν πλέον αναπόφευκτη, οι αμερικανικές και βρετανικές μυστικές υπηρεσίες της εποχής, κλήθηκαν – όπως συνηθίζεται – να συντάξουν ένα ψυχογράφημα για τον «Φύρερ». Οι εκθέσεις τους συγκλίναν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για έναν λογικό άνθρωπο, ο οποίος διέθετε τη δυνατότητα να αρθρώνει πολιτικό λόγο.

Περισσότερα

Δεν ξέρω πώς αντέχουν οι νεκροί

Κι άλλοι θάνατοι. Κι άλλες ζωές σε προκαθορισμένες ανηφόρες. Άνθρωποι που δεν πρόλαβαν. Που πλήρωσαν ακριβά μια ελευθερία, ένα τραγούδι, μια αγάπη. Λίγες λέξεις. Γράφω κάτι για όλο αυτό. Ματώνει η άκρη του δεξιού μου αντίχειρα από τη ρυθμική ένταση, που πετρώνει το σώμα μου.

Περισσότερα

Αγκαλιές στη ζωή και την τέχνη

Πόσο σημαντική είναι η αγκαλιά και η επίδραση της στην ψυχική αλλά και τη σωματική μας υγεία; Πόσο αποδεικνύει την παρορμητική ανάγκη μας για επαφή, μοίρασμα στοργής, εύρεση ζεστασιάς στα φιλικά, συντροφικά, ερωτικά, οικογενειακά, οικεία, ακόμα και ξένα πρόσωπα;

Περισσότερα

Όταν μίλησα στο τηλέφωνο με την ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ. Έτσι απλά

Η ομορφιά της ήταν η καλοσύνη της. Το ταλέντο της αποσαφήνισε την εφηβεία της, όταν δεκαεφτάχρονο κορίτσι δημοσίευσε το ποίημα «Μοναξιά», μετά από παρότρυνση του νονού της, Νίκου Καζαντζάκη.

Περισσότερα

Μνήμη Τζίμη Πανούση

Και θα νιώθουν όλοι οι επόμενοι ότι δεν υπάρχει χθες, ούτε θάνατος, ούτε συγκεκριμένη εποχή να κλείσει τον ζεστό πυρετό ενός ανθρώπου. Kαι θα οικειοποιούνται τη φωνή του -εκείνη την λυγμική φωνή στις μελοποιημένες λέξεις του Μιχάλη Κατσαρού- χωρίς να αραιώνει ποτέ η παρουσία του.

Περισσότερα

Καλοκαίρι στην καρδιά του χειμώνα

Να ακούσω τη φωνή της; Και ακούμε τη φωνή της. Σε διάφορα. Και τη βλέπουμε με μακριά, κοντά, ολόισια μαλλιά. Με μωβ φορέματα. Σε θάλασσες και στη μεγάλη βεράντα της Ίωνος Δραγούμη. Στην Επίδαυρο. Στην Ακαδημίας. Στο Πήλιο. Στην ασπρόμαυρη μετα-εφηβεία, στα έγχρωμα ‘70ς, στα χειροκροτήματα.

Περισσότερα

Ο Βασίλης Αλεξάκης έγραφε πιστεύοντας στις λέξεις και σε όσα αφήνουν στην ψυχή μας όταν την αγγίζουν

Αυτός ο συγγραφέας για εμένα είναι ο Βασίλης Αλεξάκης, που πεθαίνει σαν σήμερα τέσσερα χρόνια πριν και που μου άφησε ένα κενό σαν να είχα μαζί του ένα εβδομαδιαίο ραντεβού κάποια πρωινή ώρα που πια θα έμενε άδεια.

Περισσότερα

Ο τρίτος κύκλος

Η αποσύνδεση από ό,τι συμβαίνει γύρω μας είναι χειρότερη κι από μια μεγάλη στενοχώρια. Μοιάζει με μια πανοπλία, που είναι μεν προστατευτική, αλλά ταυτόχρονα και τόσο βαριά που σ’ εμποδίζει να κινηθείς, να αισθανθείς και να ζήσεις.

Περισσότερα

Το ρεζουμέ

Τα ουρλιαχτά ανήκουν σε εκείνους που παραμένουν άνιωθοι. Σε εκείνους που τρώνε παναρισμένα κοτόπουλα και τους παίρνει ο ύπνος με το μάγουλο στην οθόνη. Τα λαδωμένα σχόλια τούς φέρνουν (λογικό) δυσπεψία. Και η ζωή τους είναι μόνο αυτό.

Περισσότερα

You, the universe

Μου αρέσει η χριστουγεννιάτικη περίοδος. Τη θεωρώ μια παρένθεση χαράς μέσα στον απέραντο και μουντό χειμώνα. Κόσμος πάει κι έρχεται, μαζευόμαστε, γελάμε, τρώμε, πίνουμε σα να μην υπάρχει αύριο και στα μπαλκόνια αναβοσβήνουν πολύχρωμα φωτάκια.

Περισσότερα

[mc4wp_form id="278"]