Ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο ετοιμάζεται να ξεχωρίσει το 2025. Πρώτον, ως υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «Μια μάχη μετά την άλλη». Δεύτερον, επειδή ανακηρύχθηκε Καλλιτέχνης της Χρονιάς από το περιοδικό Time, που τον επέλεξε τόσο για τον ρόλο του στην παραπάνω ταινία όσο και για τη μακρά του πορεία, με έμφαση σε ερμηνείες «εξαιρετικής πολυπλοκότητας και συναισθηματικής λεπτότητας που εξερευνούν διαφορετικές εκφάνσεις της ανδρικής ταυτότητας».
Σε συνέντευξή του στο αμερικανικό περιοδικό που τον ανέδειξε ανάμεσα στις προσωπικότητες της χρονιάς —κάθε Δεκέμβριο επιλέγεται ένα πρόσωπο από τον χώρο της επικαιρότητας, της πολιτικής ή του πολιτισμού— ο ηθοποιός μίλησε ανοιχτά για τη ζωή και το επάγγελμά του, μεταξύ άλλων για το πώς διαχειρίζεται τη φήμη. Σύμφωνα με τον Ντι Κάπριο, η φιλοσοφία του για να παραμένει στο προσκήνιο δεκαετίες μετά το ξεκίνημά του στη δεκαετία του ’90 —με τηλεοπτικούς ρόλους όπως στη σειρά «Τα Παιδιά της Ανάπτυξης»— είναι να μετράει τις δημόσιες εμφανίσεις του.
Η διαχείριση της φήμης και η ιδιωτικότητα
Αναφερόμενος στο πώς καταφέρνει να πλοηγείται στα «ταραχώδη νερά» της επιτυχίας και να προστατεύει την ιδιωτικότητά του ως δημόσιο πρόσωπο, ο πρωταγωνιστής του “Inception” εξομολογείται στο Time: «Ήταν μια ισορροπία που προσπαθώ να διαχειριστώ όλη μου την ενήλικη ζωή». Και προσθέτει: «Παρόλα αυτά, δεν είμαι ειδικός. Πιστεύω ότι η απλή μου φιλοσοφία είναι να εμφανίζομαι μόνο όταν έχω κάτι να πω ή να δείξω. Αν δεν υπάρχει λόγος, απλά εξαφανίζομαι όσο περισσότερο μπορώ».
Αν και παραδέχεται ότι η αρχική του επιτυχία με τον «Τιτανικό» τού χάρισε ελευθερία, αναγνωρίζει επίσης ότι η τεράστια απήχηση τον έκανε να πιστεύει πως ο κόσμος είχε κουραστεί από αυτόν. Έτσι άρχισε να σκέφτεται πώς θα μπορούσε να διατηρήσει την καριέρα που αγαπούσε: «Σκέφτηκα, πώς μπορώ να έχω μια μακροχρόνια πορεία; Γιατί λατρεύω αυτό που κάνω, και νιώθω πως ο καλύτερος τρόπος είναι να απομακρύνομαι από τα φώτα της δημοσιότητας», εξηγεί στη συνέντευξη.
Η δράση για το περιβάλλον και οι πρόσφατες διακρίσεις
Ανάμεσα στα σημαντικά ζητήματα της ζωής του, ο Ντι Κάπριο αναφέρεται και στη συνεργασία του με την οργάνωση Re:Wild, στην οποία εντάχθηκε το 2021. Η οργάνωση εργάζεται με αυτόχθονες λαούς και τοπικές κοινότητες για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων. «Πριν δέκα χρόνια ήταν ανησυχητικό· τώρα βρισκόμαστε σε σημείο καμπής. Όσα προέβλεψαν οι επιστήμονες συμβαίνουν σχεδόν σαν ρολόι», σημειώνει, αναφερόμενος στις μαζικές δασικές πυρκαγιές των τελευταίων χρόνων παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της γενέτειράς του, Λος Άντζελες.
Τη Δευτέρα που πέρασε, ο Ντι Κάπριο απέσπασε υποψηφιότητα για τα επόμενα Βραβεία Χρυσής Σφαίρας, τα οποία θα απονεμηθούν στις 11 Ιανουαρίου 2026 από την Ένωση Ξένων Ανταποκριτών του Χόλιγουντ. Η υποψηφιότητα ήρθε χάρη στον ρόλο του ως ακτιβιστή που επιστρέφει στη δράση στη νέα ταινία του σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον, «Μια μάχη μετά την άλλη», που έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο και συγκέντρωσε συνολικά δέκα υποψηφιότητες.
Όπως επισημαίνει το Time, αν και η ταινία δεν είχε εντυπωσιακή εκκίνηση στο box office, τελικά εξελίχθηκε σε μεγάλη επιτυχία συγκεντρώνοντας έως τα μέσα Νοεμβρίου πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Ο ηθοποιός δηλώνει πως ήταν «ρίσκο για το στούντιο να επενδύσει σε αυτή την ταινία», όμως τους κέρδισε «η εντυπωσιακή πρωτοτυπία» του έργου. «Σκέφτομαι συχνά πόσο σπάνια προκύπτουν τόσο αυθεντικές ιστορίες — χωρίς σύνδεση με γνωστά γεγονότα ή χαρακτήρες, χωρίς συγκεκριμένο είδος, χωρίς βαμπίρ ή φαντάσματα», προσθέτει.
Η πορεία προς την κορυφή και οι επιλογές καριέρας
Για το περιοδικό Time, ο Ντι Κάπριο έχει χτίσει μια καριέρα που πολλοί συνάδελφοί του θα ζήλευαν. Από την πρώτη μεγάλη κινηματογραφική εμφάνιση στο «This Boy’s Life» (1993) μέχρι τα εμβληματικά «Ρωμαίος + Ιουλιέτα» (1996) και «Τιτανικός» (1997), ο ηθοποιός έχει καταγράψει επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ, κερδίζοντας τελικά τον τίτλο Α’ Ανδρικού Ρόλου για τον «Επιστρέφοντα» (2015).
Το περιοδικό υπενθυμίζει χαρακτηριστικά: «Το Χόλιγουντ γνώριζε τι είχε στα χέρια του: στον ΝτιΚάπριο προσφέρθηκε αμοιβή που θα άλλαζε τη ζωή του για τη συμμετοχή στην κωμωδία της Disney ‘Hocus Pocus’. Εκείνος όμως προτίμησε να υποδυθεί έναν έφηβο με νοητική υστέρηση στο ανεξάρτητο δράμα ‘What’s Eating Gilbert Grape?’ (1993), επιλογή που θεωρήθηκε βαθιά ρεαλιστική».
