Η Λουκία Μιχαλοπούλου, ήδη από την εφηβική της ηλικία, ήξερε πως ήθελε να αφιερωθεί σε κάτι, για το οποίο θα μπορούσε ακόμα και να δώσει τη ζωή της — χωρίς τότε να γνωρίζει ακριβώς τι ήταν αυτό. Ο δρόμος την έφερε σ’ έναν τόπο, που, όπως λέει, δεν έχει χρόνο: το θέατρο. Με ευαισθησία, εσωτερική ένταση κι ένα σπάνιο μέτρο στην έκφραση, καταφέρνει, κάθε φορά, να συνδέεται με τις λέξεις των κειμένων και τον φανταστικό κόσμο, που αυτές χτίζουν, μπαίνοντας στη θέση της ηθοποιού-δημιουργού.