Στην Αρχαία Μεσσήνη, ένα βράδυ του Αυγούστου

Ο ήλιος έχει δύσει. Ακόμη και στο απόλυτο σκοτάδι, τα όρια του αναστηλωμένου κόσμου τέμνονται με το παρόν, αγγίζονται, συγκινούν τον άνθρωπο, που ξέρει να συμμερίζεται την αφοσίωση και το καθήκον.